Killer Moon uit Chicago, Illinois, Amerika, die bestaat uit: Jesse Garza – sologitaar en zang, Amaris Aviles – basgitaar, Zak Bronson - keyboards en ruimtelijke geluiden en Anthony Macias – drums, bracht 28 september 2018 hun album "Nocturne Into Nebula", dat 9 nummers bevat, via Kozmik Artifactz Records uit in een beperkte oplage op gekleurd zwaar vinyl, die in een klaphoes gestoken is en tevens op CD en als digitale download en vermeldenswaardig is, dat de band het album eerder in eigen beheer als digitale download uitbracht op 19 augustus 2016.
De band bracht eerder de albums "Live@Chicago Psych Fest" (digitale download, 30 januari 2014) en "Killer Moon Live @ Vocalo" (digitale download, 24 april 2015) uit.
Het album begint met "Temple Of The Sun", een geweldig nummer, waarin de band rustig start met psychedelische ruimtelijke klanken, die na korte tijd begeleid worden door gesproken woord en dit nummer wordt gevolgd door "Live Fast Die Young", een fantastische heftige rock song, die met hoge snelheid gespeeld wordt, waarbij de muziek me aan die van The Stooges doet denken.
Daarna schotelt de band me "Dazed" voor, dat opnieuw met rustige psychedelische klanken begint en na korte tijd verandert in een schitterend progressieve rock song met een licht hypnotiserend ritme, waarin het tempo en ritme enkele minuten na de helft van het nummer veranderen en de muziek in een rustig tempo over gaat (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie), waarna "Africans From Space" volgt en de band een uitstekende progressieve rock song ten gehore brengt, die invloeden van de muziek van Iggy & The Stooges heeft en in een vrij hoog tempo gespeeld wordt, om iets over de helft van het nummer iets melodisch te worden en tegen het einde te veranderen in een heftig, vrij snel, rock nummer, dat abrupt stopt.
Dan zet Killer Moon me "Death Trip" voor en hoor ik een swingende song, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt, waarbij de zang me lichtelijk aan die van Jim Morrison doet denken en dit nummer wordt gevolgd door "Blind", een heerlijke aanstekelijke uptempo rock song, waarbij stil zitten niet aan de orde is.
In "Transmitting" zet de band me een lekker in het gehoor klinkende rock song met invloeden uit de new wave, melodische rock en Joy Division en in "Broken Blues" speelt de band een prachtig rustig nummer, dat lichte blues invloeden heeft en een terug kerend ritme zit.
Het laatste nummer, "As Above So Below", begint zacht en rustig, om langzaam iets meer volume te krijgen, waarbij het tempo laag blijft en de muziek licht psychedelisch klinkt en net na de helft van de song te veranderen in een heftiger ritme en tegen het eide terug te keren naar het zachte rustige begin.
"Nocturne Into Nebula" van Killer Moon bevat 9 schitterende nummers, waarmee de band me van begin tot einde heeft weten te boeien en ik kan deze plaat dan ook van harte aanraden, aan elke liefhebber van progressieve rock.
* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl
Ace Of Cups uit San Francisco, Amerika, werd in 1967 opgericht, waarna de band in 1972 uit elkaar ging, om in 2017 weer nieuw leven ingeblazen te worden.
Net als Fanny en Birtha was Ace Of Cups één van de eerste rock bands, die geheel uit vrouwen bestond en speelde met onder andere: Jimi Hendrix, Quicksilver Messenger Service, Jefferson Airplane, The Grateful Dead, The Band en The Sons Of Champlin, maar in tegenstelling tot beide andere meiden bands, bracht Ace Of Cups geen platen uit.
In 2003 bracht Ace Records een CD uit met repetitie opnamen, demo's tv opnamen en binnen concert opnamen, onder de titel "It's Bad for You But Buy It!" en deze werd vrij goed ontvangen door de kritici en er werd in 2008 een DVD door Eagle Vision uitgebracht van het in 1968 opgenomen televisie programma 'West Pole'.
Op 8 november 2018 verschijnt het debuut album "Ace Of Cups", waarop diverse bekende artiesten mee spelen, zoals: Bob Weir (Grateful Dead), Taj Mahal, Buffie Sainte-Marie en Jorma Kaukonen (Jefferson Airplane, Hot Tuna) en anderen via High Moon Records.
De muziek wordt op 2LP, 2CD en tevens als digitale download uitgebracht en bevat in totaal 26 nummers, waarvan er een aantal nieuw geschreven werden.
Voor de 50 jarige verjaardag van 'The Summer Of Love' kwamen 4 van de 5 originele bandleden weer bij elkaar en namen hun eerste studio album op en de band bestaat tegenwoordig uit: Mary Ellen Simpson - sologitaar, Denise Kaufman - sologitaar en mondharmonica, Mary Gannon - basgitaar, Marla Hunt - orgel en piano en Diane Vitalich - drums.
CD 1, waarop 11 nummers staan, begint met 19 seconden nummer, getiteld "Introduction: There's A Record Made", dat gevolgd wordt door "Feel Good", een aanstekelijke swingende dansbare uptempo pop song met enkele prima tempowisselingen, waarna ik "Pretty Boy" voorgeschoteld krijg en de band een fantastische pop song ten gehore brengt, die een aangenaam ritme heeft en in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en halverwege in een rustige song ontaardt, die na korte tijd weer in het gemiddelde tempo verder gaat.
Daarna hoor ik "Fantasy 1 & 4", een heerlijke dansbare uptempo zestiger jaren song, die gevolgd wordt door "Circles", een geweldige swingende pop song met invloeden uit de rhythm & blues van de jaren 60 en enkele tempowisselingen.
In "We Can't Go Back Again" zet Ace Of Cups een prachtige rustige pop song voor met prima orgelspel en diverse tempowisselingen en in "The Well", waarop Bob Weir zingt, krijg ik een fantastische mix van countryrock en pop met lichte progressieve invloeden te horen en in "Taste Of One" laat de band me genieten van een aanstekelijke pop song, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en een hoog mee dein gehalte heeft.
Dan schotelt de band me "Mamma's Love" voor en hoor ik een geweldig swingend nummer met blues invloeden, dat in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt, waarna "Simplicity" volgt en ik een schitterende licht progressieve poprock song te horen krijg, die rustig start en iets voor het midden van het nummer meer vaart krijgt (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie) en gevolgd wordt door "Feel In The Air", een uitstekende mix van een theater nummer en een pop song, die in gemiddeld tempo gespeeld wordt.
Op CD 2 staan 14 nummers en deze begint met "Interlude: Transistor", een kort nummer, dat iets meer dan een minuut duurt en radio stukjes bevat, plus een kort swingend stukje van een jaren 60 song en dit wordt gevolgd door "Stones", een heerlijke progressieve rock song met lichte soul invloeden, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en swingt.
Daarna volgt "Interlude: Baby From The Forest Of Knolls", dat 15 seconden duurt en waarin verteld wordt over de geboorte van een baby van één van de leden en dat de band er een nummer over geschreven heeft, dat Life In Your Hands" heet" en daarin krijg ik een fantastische licht hypnotiserende soul song met een eentonig ritme te horen, dat in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt, waarop Taj Mahal mee doet, waarna "Mascushia / Thelina" volgt en de band me verrast op een schitterende folk song, die in een rustig tempo gespeeld wordt, waarin de doedelzak een belangrijke rol speelt en na een tempo wisseling verandert het nummer in een aanstekelijke pop song met een terug kerende strofe.
Dan zet Ace Of Cups, met medewerking van Peter Coyote, me "As The Rain" voor en hierin hoor ik de band een mooie rustige mix van country en folk spelen en deze wordt gevolgd door het korte "Interlude: Daydreamin'" (1.25), waarin Taj Mahal weer actief is en daarin brengt de band een uitstekende rustige soul song ten gehore.
In "On The Road" laat de band me genieten van een opgewekte swingende uptempo rock song met country invloeden en in "Pepper In The Pot" met Buffy Saint-Marie
schotelt de band me een geweldige swingende mix van pop en soul voor, waar enkele prima subtiele tempowisselingen zitten.
Vervolgens krijg ik "Interlude: Braeth" voorgezet, waarin 37 seconden klassiek klinkende muziek te horen is, dat gevolgd wordt door "Indian Summer", een prachtige, vrij rustige, mix van orkestrale muziek, country en pop, waarna "Grandma's Hands" volgt en de band een lekker in het gehoor klinkende mix van pop en soul speelt en de muziek me bij tijd en wijle aan de begin periode van The Pointer Sisters doet denken.
Verder speelt Ace Of Cups "Medley (The Hermit/The Flame Still Burns/Gold And Green/Living In The Country)", een schitterende mix van diverse stijlen muziek, zoals: soul, progressieve rock, psychedelische muziek en pop, daarna hoor ik "Outroduction: It's Always Safe ..", waarin applaus klinkt, plus een afkondiging en in het laatste nummer, "Music", laat de band me genieten van een uitstekende close harmony song, die alleen door handgeklap begeleid wordt.
"Ace Of Cups" van Ace Of Cups is een prima 2LP (2CD), die diverse schitterende songs bevat en het tijdbeeld uit eind jaren 60, maar ook de huidige tijd, goed weer geeft en ik kan elke liefhebber van pop, progressieve pop en country de dubbelaar dan ook van harte aanbevelen.
* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl
Leonardo "Soundweaver" Wijma is een Nederlandse muzikant/producer, die sinds 2003, jaarlijks, hoofdzakelijk digitale albums op de markt brengt en in zijn studio produceerde hij reeds meer dan 25 albums, variërend van elektronische muziek (dance, kosmische muziek, elektro) tot psychedelisch (spacerock, krautrock) en van mantra's tot dichtkunst.
Zijn muzikale invloeden zijn onder andere: Pierre Henry, Kid Baltan, Tangerine Dream, Klaus Schulze, Jean-Michel Jarre, Kitaro, Vangelis, Tomita, Bo Hansson, ELP, Cream, Hendrix, Spirit, Moody Blues, Incredible String Band, Caravan, Camel, Gong, Steve Hillage, Pink Floyd, Ash Ra Tempel, Beatles, Sun Dial, Zappa, Brainticket, Hawkwind, Classical Indian music, Aphrodite´s Child, Eno, Aes Dana, Crosby, Stills & Nash, Bowie, Kraftwerk, Kula Shaker, Led Zeppelin, Mike Oldfield, Massive Attack, Witthüser & Westrupp en vele anderen.
Al jong leerde hij elektronisch orgel spelen en toen hij 16 jaar was, kreeg hij zijn eerste synthesizer, waarna hij na zijn twintigste ook eigen composities begon te maken en toen hij 26 was, leerde hij elektrische gitaar spelen.
Daarna begon hij nummers te schrijven en had reeds diverse synthesizers, orgels en effecten apparaten, die hij samen gekoppeld had in een kleine huis studio.
De komst van de computer opende nieuwe deuren voor Leonardo en van 1999 tot 2003 werkte hij erg gedreven en maakte veel nummers, waarbij hij het gevoel kreeg, dat het mogelijk was kwalitatief hoogstaande muziek te maken.
Tot 2003 bracht hij "All that is Energy" (EP), "Window" (EP), "Spiritworld 1,2 & 3" (elektronische muziek/dance) uit en in 2003 verscheen zijn eerste officiële album, getiteld "Origine" (elektronische muziek), gevolgd in dat zelfde jaar door de EP "Sadja".
Daarna volgden: "Soundweaver" (psychedelische elektronische muziek, 2003, 2004, 2005), "Dharma" (elektronische muziek, 2004), "Singing Electronic Devices" (elektronische muziek, EP, 2005), "Turn on, Tune in, Drop out" (spacerock, psychedelische muziek, 2005, remix 2007, unreleased) "Samsara" (2005), "Electronic Reality" (elektronische muziek, 2005), "Collective Memory Generator" (synthesizer, 2006), "Temple" (krautrock, 2007), "Open" (psychedelische elektronische muziek, 2007), "The Turning Point" (psychedelische elektronische muziek, 2007), "Sabda" (elektronische muziek, 2008), "Elements" (elektronische muziek, 2008), "The Fascinating Vibes of Electronic Waves" (elektronische muziek, 2009), "Voor Een Dag Van Morgen" (2009) (geproduceerd voor H.C. Feiler, 2005-2009), "Quantum Generation" (elektronische muziek, 2010), "Imagine" (ambient en dance, 2010), "Magical Extension" (psychedelische muziek, 2011, niet uitgebracht), "Inner Space Dimension" (psychedelische elektronische muziek, 2011), "Músarrindill" (2011, CD met Egbert Hovenkamp II), "InSpiratie" (2011, met Egbert Hovenkamp II, onuitgebracht), "Waar Het Stroomt" (2011 met zang, Nederlandse gedichten door Leoweyn, onuitgebracht), "Drones" (ambient, krautrock, 2012), "Chants According To..." (vedische mantra's, 2012, met G.N. Rao, niet uitgebracht), "AARDE" (2012, CD met Egbert Hovenkamp II), "Mantra Electronique" (elektronische muziek, 2013), "A Drop In The Ocean" (Boedhistische mantra's, 2013, CD met Lhamo Dukpa van Bhutan), "Gurumaya" (onder de naam Astral Son) (psychedelische muziek/krautrock, 2014, Vinyl/download) en "Silver Moon", eveneens als Astral Son (2015, Vinyl/download).
Onder de naam Son Of Ohm is zijn album "Syrinx", uit 2015, waarop 6 nummers te beluisteren zijn, in eigen beheer via Bandcamp verschenen en ook zijn album "Astronaut", dat 28 september 2017 via bandcamp verscheen, is weer in eigen beheer uitgebracht en tevens wordt het als CD-R via Neu Harmony uitgegeven.
Ook maakte hij, net als bij vorige uitgaven, het prachtige hoes ontwerp weer zelf en dat deed hij eveneens voor het CD-R album "Blackbirds" dat in juli 2018 via Neu Harmonie verscheen.
Zijn album "Electronic Muse", waarop 4 lange nummers staan, verscheen 19 september, slechts enkele maanden later, in eigen beheer via bandcamp en deze zal binnenkort door Neu Harmony op CD-R worden uitgebracht.
Het album start met "Part I", dat in een rustig tempo gespeeld wordt en een enigszins trieste ondertoon bevat, totdat Son Of Ohm besluit het roer om te gooien en over te schakelen op het maken van een schitterend stuk licht hypnotiserende krautrock, dat geïnspireerd is door de muziek van onder andere: Tangerine Dream en Klaus Schulze.
Dit nummer wordt gevolgd door "Part II", dat zwaar begint en na enkele minuten verandert in een prachtig ruimtelijk psychedelisch nummer, dat in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt.(luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie)
In "Part III" laat Son Of Ohm me genieten van een rustig startend psychedelisch nummer, dat na korte tijd van ritme wisselt en hij een fantastisch krautrock nummer ten gehore brengt, waarin het tempo omhoog gaat en er een hypnotiserend ritme aan toegevoegd wordt, dat tevens ruimtelijke invloeden bevat.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
Het laatste nummer, "Part IV" begint weer zwaar, om over te gaan in verrukkelijke hemelse klanken, die in een vrij rustig tempo gespeeld worden, me aan de new age muziek van Deuter doen denken en me tot rust brengen.
"Electronic Muse" van Son Of Ohm bevat 4 geweldige elektronische nummers, waarmee hij me van begin tot einde in de ban van zijn muziek heeft gehouden en ik kan deze schijf dan ook sterk aanraden, aan een ieder, die van elektronische muziek en krautrock houdt.
* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl
Magmakammer uit Kolbotn, Noorwegen, werd in 2014 door Ulrik Jacobsen - zang, keyboards en sologitaar opgericht, die samen met Stian Solberg - basgitaar en Lasse Røed - drums de band vormt.
In de herfst van 2017 begon de band nummers op te nemen voor hun debuut album "Mindtripper", dat in eerste instantie in 2017 als digitale download verscheen en op 28 september 2018 via Kozmik Artifactz Records in een beperkte oplage op gekleurd vinyl, gestoken in een klaphoes, werd uitgebracht en 7 nummers bevat.
Het album begint met "Druggernaut", waarin de band me een melodische hardrock song voorzet, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en qua zang wel iets van de zang van Ozzy Osbourne weg heeft.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
Daarna krijg ik "Fat Saturn" te horen en hierin speelt de band een vrij rustige rock song, die me aan de muziek van Uncle Acid & The Dead Beats doet denken en gevolgd wordt door "Acid Times", een stevig stonerrock nummer, dat in een niet al te hoog tempo wordt gespeeld en een licht hypnotiserend ritme heeft.
In het titel nummer "Mindtripper" schotelt Magmakammer me een schitterende rustige mix van stoner- en hardrock voor, die iets over de helft van de song rustig en melodisch wordt en in "Along The Crooked" brengt de band een heerlijke song ten gehore, die enkele subtiele tempowisselingen heeft en een aanstekelijk ritme heeft, dat me in beweging zet.
Verder volgen "The Voyage", een uitstekende rustige licht psychedelische rock song, die rust uitstraalt en "Cosmic Dancers", een rustige hardrock song waar invloeden van de zang van Ozzy Osbourne en stonerrock in zitten.
"Mindtripper" van Magmakammer in een heerlijke plaat, die hoofdzakelijk vrij rustige hardrock en stonerrock songs bevat, die geïnspireerd zijn door jaren 70 bands en ik kan iedere liefhebber van deze genres, deze schijf dan ook van harte aanraden.
* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl
Earthling Society werd in 2004 opgericht te Fleetwood, dat in de omgeving van Blackpool, Engeland ligt, door Fred Laird - zang, sologitaar en synthesizer, David Fyall - basgitaar en Jon Blacow - drums en trad onder andere op met: Hawkwind, Julian Cope, Damo Suzuki, Guru Guru en Blue Cheer.
Allen deelden dezelfde muzikale smaak van de 60's psychedelica en 70's krautrock en progressieve rock.
Ze bouwden zelf een primitieve 8-track opname studio in een hoek van een leegstaande glasfabriek te Fleetwood en begonnen hun muziek op te nemen.
Dat zou uit monden in hun debuut CD "Albion", die in 2005 eerst via het Mylodon records label uit Santiago, Chili verscheen en later dat jaar door het Duitse Nasoni records, uit Berlijn, heruitgebracht werd, zowel op CD als op LP.
Hun volgende CD "Plastic Jesus And The Third Eye Blind" verscheen een jaar later via datzelfde Nasoni label en in 2007 werd de CD "Tears Of Andromeda, Black Sails Against The Sky" eveneens via Nasoni uitgebracht.
Daarna stapte de band over naar het 4Zero records label uit Londen en maakte de CD's "Beauty And The Beast" (2008), de laatste CD waar basgitarist David Fyall op mee speelt en "Sci-Fi Hi-Fi" (2009), met basgitarist Steve Roberts en keyboards speler Joe Orban als nieuwe leden.
"Stations Of The Ghost" was de zesde CD van de band en ook deze keer werd die via het 4Zero records label uitgebracht, met weer een andere basgitarist (Luis Gutarra).
Op hun volgende CD "Zodiak", die op LP via het Nasoni label verscheen en op CD via 4Zero en in augustus en november 2012 in de Rockhard Studios te Blackpool opgenomen is, heeft Gutarra het veld moeten ruimen voor Kim Allen en spelen Neil Whitehead - Korg synthesizer, syndrum en monotribe en Lew Dickinson - saxofoon als gast muzikanten mee.
In de band bezetting van 2014 spelen Allen en Whitehead nog steeds mee en lijken Blacow en Laird eindelijk een stabiele vaste kern te hebben gevonden.
Hun album "England Have My Bones", dat via het Riot Season Records label werd uitgebracht, is zowel als een gelimiteerde groen vinyl LP (500 stuks), als cassette en als digitale download uitgebracht.
Riot Season Records heeft hun album "Mo - The Demon", dat 7 nummers bevat, op 28 september 2018 uitgebracht.
Het album begint met "Theme From Mo - The Demon" en daarin hoor ik de band een schitterend instrumentaal progressief rock nummer spelen, dat een aanstekelijk ritme heeft en spacerock invloeden bevat, dat door loopt in "King Boxer" volgt en ik een geweldig dansbaar swingend uptempo progressief rock nummer krijg voorgeschoteld, waarbij stil zitten niet aan de orde is.
En ook dat gaat verder in het volgende nummer, dat "Inauguration Of The Buddha Dome" heet en hierin brengt de band een stuk experimentele muziek ten gehore, die lichte psychedelische en spacerock invloeden heeft en gevolgd wordt door "Mountains Of Bliss", een heerlijk, vrij rustig, dansbaar rock nummer.
In "Super Holy Monk Defeats The Black Magic Mothafucker", laat Earthling Society me genieten van een fantastisch swingend uptempo progressief rock nummer, waar lichte Oosterse invloeden en een hypnotiserend ritme in zitten, om tegen het einde met heftig gitaarspel uit te monden en in "Spring Snow" zet de band me een verrukkelijk stuk rustige psychedelische muziek voor, dat na enkele minuten over gaat in een heerlijk uptempo mix van progressieve rock en spacerock, die na 5 minuten verandert, waarna ik een psychedelisch experimenteel stuk hoor, die begeleidt gaat van onverstaanbare tekst.
Het laatste nummer heet "Jetavina Grove" en daarin schotelt de band me opnieuw een schitterende psychedelische song voor, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en licht Oosterse en tevens invloeden van The Rollings Stones LP "Their Satanic Majesties Request" heeft, die halverwege verandert in een uitstekend progressief rock nummer, om tegen het einde terug te gaan naar het psychedelische begin.
"Mo - The Demon" van Earthling Society is een geweldig album, waar ik van begin tot einde van genoten heb en ik kan dit meesterwerk dan ook ten zeerste aanraden, aan een ieder, die van progressieve rock, spacerock en psychedelische rock houdt.(luister naar het album via de bandcamp link onder de recensie)
* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl
Nixon Now werd in 1997 te Hamburg, Duitsland opgericht en bestaat tegenwoordig uit: Andi Schmidt - sologitaar en zang, Sven Anders - sologitaar, Tom Beege - basgitaar en Torben Fischer - drums
Het debuut van de band was de single "U.C.P."/"In A Loop" uit 1999 via Union Carbide Productions, waarna "Solution Revolution" (Loudsprecher/indigo, 2000) volgde en na 2005 deden zich enkele band bezettingswijzigingen voor en kwamen Tom en Torben in de band.
Vervolgens verschenen: "Altamont Nation Express" (Elektrohasch, 2005), "The Flag EP" (beperkte oplage van 99 stuks, Grande Records, 2008), "Dial "R" For Revolution"/"The Flag" (split single, Exile On Mainstream Rec, 2001), "Burning Down The Neighborhood" (split single, Swamp Room, 2004) en diverse nummers op verscheidene compilatie albums.
Het album "The New Sound", dat 14 nummers bevat, wordt 2 november 2018, 13 jaar na hun laatst verschenen album, door Elektrohasch Records uitgebracht op LP en als digitale download.
Het eerste nummer van de plaat heet "Rouse" en daarin hoor ik de band een korte uptempo garagerock spelen, die sterk beïnvloed is door de muziek van Iggy Pop and The Stooges en de muziek uit de jaren 70 en gevolgd wordt door "God Has Money", een geweldige korte uptempo rock song, die Iggy zelf gezongen zou kunnen hebben, waardoor ik min of meer terug in de tijd geworpen wordt.
"313" is eveneens een song in 70er jaren stijl, die swingt als een trein en heeft een aanstekelijk ritme met enkele subtiele wisselingen en "A Matter Of Time" is een fantastische swingende rock song, waarin de jaren 70 er van af druipen.
Daarna volgt er weer een korte uptempo song, getiteld "No Fun Man", waarbij de band de mix rock & roll met punk maakt, die gevolgd wordt door "Right", een schitterende rock song, dat een licht hypnotiserend ritme bevat, waardoor ik als het ware de muziek ingezogen wordt.
In "Feel 'Oud" brengt Nixon Now weer een korte snelle rock song, waarin de de band swingt en in "Instant Mayhem In A" schotelt de band me een verrukkelijk instrumentaal uptempo nummer voor.
Dan volgt "The Mover", een heerlijke uptempo rock & roll song, waarbij stil zitten geen optie is, die gevolgd wordt door "Wrong Time This Time", een uptempo garagerock song, die opnieuw de invloed van The Stooges heeft.
Vervolgens zet de band me "Park Outside With The Motor Running" voor en krijg ik weer een swingend instrumentaal stuk rock te horen, dat gevolgd wordt door "Too Soon Too Much" laat de band me genieten van een fantastische rock song, die in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt en een aanstekelijk licht hypnotiserend ritme heeft, waarbij de invloed van The Stooges merkbaar is.
Verder hoor ik "Heard This Song Before", een korte snelle rock song en "Livermore Drone Pt 1+2", een geweldig instrumentaal nummer met progressieve rock invloeden.
"The New Sound" van Nixon Now staat vol heerlijke garagerock songs met invloeden uit de jaren 70 en van The Stooges en ik kan deze geweldige schijf, dan ook van harte aanbevelen aan iedere liefhebber van dit genre.
* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl
Componist, gitarist en multi-instrumentalist Ilya Lipkin begon zijn muzikale carrière in diverse lokale bands, waaronder de legendarische dark-folk act
Neutral en het avant-garde trio Yarche-1000-Solnts, voordat hij in 2003 zijn eigen akoestische Neo-folk ensemble Waldsone vormde.
In 2008 richtte hij te Moskou, Rusland, de band The Re-Stoned op samen met basgitarist Vladimir Nikulin en drummer Andrei Pankratov, waarin de band een
muzikale combinatie maakt van spacerock, blues, psychedelische rock en power rock met melodische muzieklijnen in zeventiger jaren stijl.
Hun debuut EP "Return To The Reptiles", die in de repetitieruimte van de band werd opgenomen, werd in 2009 uitgebracht via het R.A.I.G. label in een zeer beperkte hand genummerde oplage van 100 stuks met daarop 4 nummers, waarvan er 2 op de eerste volledige CD, "Revealed Gravitation" uit 2010, in een vernieuwde versie terecht kwamen, die eveneens via R.A.I.G. verscheen.
Ook de CD "Analog" uit 2011 kwam via dat zelfde label op de markt en hun volgende product, "Plasma" uit 2012, werd eveneens via dat label uitgebracht.
Op "Plasma" is er één en ander veranderd in de band, want Vladimir en Andrei spelen hierop niet meer mee en Ilya heeft daarom zelf de bas partijen ingespeeld, terwijl er diverse gast muzikanten aan meewerken en ook op "Re-Session V.2" uit 2013 is de band bezetting anders en speelt Ilya samen met Vasily Bartov - drums, Glenda Pescado - basgitaar en Pete Bingham - sologitaar.
Op het album "Totems", dat in 2014, precies een jaar na "Re-Session V.2" is uitgebracht, is de bezetting opnieuw anders.
Op "Totems", dat zowel op CD als in een gelimiteerde oplage van 400 stuks zwart en 100 stuks gekleurd vinyl (via het Headspin Records label) is verschenen, bestaat de band uit: Ilya Lipkin - sologitaar, basgitaar, sjamaan drum, mandola, mondharp en zang, Alexander Romanov - basgitaar, Vladimir Muchnov - drums, Evgeny (Rasputin) Tkachev - percussie en Nikolay (Mikola) Fedotov - didgeridoo, terwijl Kent Stump van de band Wo Fat in 1 nummer sologitaar speelt als gast muzikant.
Hun volgende album "Reptiles Return" werd in 2016 via het Clostridium Records label uitgebracht en bevat 10 nummers (8 plus 2 bonus nummers), waarvan de eerste 4 nummers eerder op hun debuut EP "Return To The Reptiles" voorkomen en er 2 van de 4 verschenen tevens op het album "Revealed Gravitation" in een andere uitvoering.
Op 15 december 2017 verscheen het album "Chronoclasm" op oranje/paars marmerkleurig vinyl via Oak Island Records in een beperkte oplagen van 200 stuks en tevens in een beperkte oplage van 300 stuks op geel/blauw/zwart marmerkleurig vinyl en als herpersing in een beperkte oplage op groen marmerkleurig vinyl, waarbij aangemerkt kan worden, dat alle drie de uitgaven een promo flyer voor het volgende album bevatten.
Ook werd er een CD uitgave van het album gemaakt, maar deze had een fout, waardoor de CD niet afgespeeld kon worden en de productie dus opnieuw moest worden gemaakt.
De band speelt op deze plaat in een nieuwe bezetting en bestaat uit: Ilya Lipkin - elektrische en akoestische gitaar, basgitaar en effecten, Vladimir Kislyakov - basgitaar, Yaroslav Shevchenko - drums en Evgeniy Tkachev (Rasputin) - percussie.
Op hun album "Stories Of The Astral Lizard", dat 7 nummers bevat en in juni 2018 verscheen, is de band opnieuw in een andere bezetting te horen en bestaat nu uit: Ilya Lipkin - elektrische en akoestische gitaar, basgitaar en effecten, Evgeniy Tkachev (Rasputin) - percussie en regenstok, Alexander Romanov - basgitaar, Serge Andriashin - basgitaar, Arkadly Fedotov - synthesizer en Alina Barsukova - dwarsfluit.
Het eerste nummer van het album, heet "Fractal Panorama" en hierin schotelt The Re-Stoned me een geweldig rustig progressief rock nummer voor, dat een licht hypnotiserend ritme heeft en gevolgd wordt door "Mental Print For Free", een melodisch rock nummer, dat in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en swingt.
In "A Compagnion From The Outside" krijg ik een uitstekend aanstekelijk swingend progressief rock nummer te horen, dat lichte spacerock invloeden heeft en in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en in "Two Astral Projections", waarin The Re-Stoned me bijna 17 minuten trakteert op een schitterend rustig progressief nummer, brengt de band me in een toestand van rust.
Daarna volgt "The Heather Carnival", een heerlijk licht hypnotiserend nummer, dat in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt en naar het einde rustig wordt uitgespeeld, waarna de band "Third Astral Projection" ten gehore brengt en daarin krijg ik een fantastische mix van spacerock en progressieve rock voorgezet, die in een vrij rustig tempo gespeeld wordt.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
Het laatste nummer "Bronze Vibes" wordt eveneens in een gemiddeld tempo gespeeld en hierin laat de band me opnieuw genieten van een lekker in het gehoor klinkend swingend melodisch nummer, dat lichte Oosterse invloed heeft en me weer in beweging brengt.
"Stories Of The Astral Lizard" van The Re-Stoned staat vol, vrij rustige, licht hypnotiserende licht melodische progressieve rock, waarmee de band me van begin tot einde in de ban van hun muziek heeft gehouden en ik kan deze schijf dan ook van harte aanbevelen, aan elke liefhebber van progressieve rock.
* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl
