In deze formatie bleef de band tot 1997 actief en werd het gelimiteerde debuut album "Chopping Machine" in 1995 in een oplage van 1000 stuks gemaakt en op CD door David Records uitgebracht.
In 1997 kwam Felix Neuenhoff als zanger bij de band en aan het einde van dat jaar stopte Tim Höfer en Christian Wiesner werd in augustus 1998 vervangen door drummer Manfred Merwald, die samen met basgitarist Philipp Rasthofer, Stefan Koglek en Felix Neuenhoff de nieuwe Colour Haze vormde.
Dat zelfde jaar bracht de nieuwe band het album "Seven" in een zeer beperkte oplage van 50 stuks in 1998 via Self Burn Records uit.
In mei 1999 verliet Felix de band plotseling en gingen de anderen als trio verder, waarbij Stefan de zang weer voor zijn rekening nam en de band bestaat heden ten dage nog steeds in dezelfde samenstelling.
Van 1999 tot heden bracht de band de volgende CD's / LP's uit: "Periscope" (limited edition CD-R (100 stuks), Toaster Records, 1999), "CO2" (CD-R (100 stuks) Monsterzero-Records, LP (450 stuks), Homegrown Records, 2000), "Ewige Blumenkraft" (CD/2LP, MonsterZeroRecords, 2002), "Los Sounds De Krauts" (2LP, Nasoni Records, 2002/2CD, Elektrohasch Records, 2003), "Flowers" (Colour Haze)/"Forrest Of Illusion" (Hypnos 69) (limited edition 10" vinyl split EP, Eletrohasch Records, 2004), "Periscope" (re-release CD/LP, Elektrohasch Records, 2004), "Colour Haze" (CD/LP, Elektrohasch Records, 2005), "Tempel" (CD/LP, Elektrohasch Records, 2006), "All" (CD/2LP, Elektrohasch Records, 2008), "Burg Herzberg Festival - Live 18.07.2008" (2CD/2LP, Herzberg Verlag, 2009) en "She Said" (2CD/2LP, Elektrohasch Records, 2012).
Ook bracht de band enkele gelimiteerde 7" vinyl split singles uit, zoals "Reefer" uit 2001 met op kant A: Colour Haze - Reefer en op kant B: Color Cacas, via het SwampRoomRecords uitgebracht en "Colour Haze Feat. Gas Gaint" uit 2004 (kant A: Colour Haze - Mountain, kant B: Gas Gaint - Mama Cool), via Elektrohasch Records, maar ook verschenen er nummers van de band op de verzamel CD's "A Tribute To Mr. Betonohr" ("Pulse") (Chillerlounge Records, 2002) en "Sucking The Seventees" ("One Way Or Another") (Small Stone Records, 2007) plus het nummer "In Which The Mighty Silver Wing Leaves The Solar System, Starts Sts Old Tremendous Metagrav Drive And Jumps Into Hyperspace", op de 2CD van Psychedelic Avengers (Fünfundvierzig, 2004).
De band trad in de loop der jaren op veel grote festivals op zoals onder andere: Burg Herzberg Open Air, Wutzrock Hamburg, Stoned From The Underground, Agimont-Stoner-Festival,Emissions From The Monolith, Orange Goblin, Boris, General Tso en Roadburn en trad op in Duitsland, België, Nederland en Oostenrijk, maar ook organiseert Stefan elk jaar de Duna Jam Concert week op Sardinië, Italië en is hij oprichter en eigenaar van het Elektrohasch Records label.
Het nieuwe album "To The Highest Gods We Know", waar de fans 3 jaar op hebben gewacht, is zowel op LP als op CD verschenen via het Elektrohasch label en bevat 5 vrij lange nummers en 1 korte, die niet op de CD hoes vermeld staat.
"To The Highest Gods We Know" begint met "Circles" en hierin laat de band me een lekker in het gehoor klinkende stevige stonerrock song horen, waarbij ik maar moeilijk stil kan blijven zitten.
Daarna krijg ik "Paradise" te horen, dat in een swingend ritme gespeeld wordt en ook in dit nummer laat de band me genieten van een heerlijk stukje stonerrock, waarna "Überall" volgt, dat in een langzaam tempo begint en rustig wordt opgebouwd, waarna de band na enkele minuten het tempo iets versneld en de muziek een beetje heftiger wordt.
Ook het ritme verandert lichtelijk, waardoor ik een fantastisch stonerrock nummer te horen krijg en doordat de band het tempo nog iets verder opvoert, swingt het als een trein. (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
In "Call" start de band met een heerlijk hypnotiserend stukje Hammond orgelspel, waar na korte tijd gitaar en de zang bij komen, die in een rustig tempo gebracht worden en tot enkele minuten voor het einde van het nummer wordt dit zo vastgehouden, waarna het tempo opgevoerd wordt en de muziek in een lekker stevig ritme over gaat.
Vervolgens krijg ik de titel song "To The Highest Gods We Know" te horen en hierin verrast de band me, door, na een rustig begin, waarin een Spaans ritme zit, een schitterend psychedelisch Oosters klinkend stukje muziek voor te schotelen, dat in een vrij rustig tempo gespeeld wordt.
Als laatste nummer hoor ik "Last Call", dat anderhalve minuut duurt en daarin laat Stefan me een zeer rustige song horen, die vergezeld gaat van een eentonig Hammondorgel geluid.
Colour Haze heeft me opnieuw bewezen een fantastische band te zijn en hun nieuwe album "To The Highest Gods We Know", die vol heerlijke muziek staat, was het wachten meer dan waard en is dan ook een aanrader van de bovenste plank voor liefhebbers van Stoner, Psychedelische rock en Rock in het algemeen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten