In 2009 won hij een prijs bij de Prinses Christina Concours Compositie, waarna hij in 2010 zijn debuut album "In Cascale M" uit bracht, waarop hij medewerking kreeg van de Italiaanse musicus en muziekproducent Francesco Landucci.
Door deze muziek werd hij in verband gebracht met de muziek van o.a. Dustin O'Halloran, Yann Tiersen, Aphex Twins en Michael Nyman.
Op zijn nieuwe album, "Ornamenti", wordt Amos bijgestaan door diverse grootheden, zoals celliste Eilidh Martin, die in het Concertgebouworkest speelt en op de soundtrack van de film "Slumdog Millionaire" te horen is, jazz percussionist Matteo Scarpettini (One Beat en Mauro Perigozzo) en jazz drummer Mario Manetti (Paolo Conte en Macadam), terwijl de afwerking gedaan is door Peter Doell van Universal Mastering Studios te Los Angeles, Californië, Amerika, die onder meer werkte met Miles Davis, Randy Newman, REM en Wynton Marsalis.
Verder werken Francesco Landucci - Etruskische harp en lier, Abigael Van Tijn - cello, Tobias Osterhaus - basgitaar en René Bosch - sologitaar en mandoline op het album mee.
"Ornamenti" bevat 12 eigen geschreven nummers en verschijnt 9 november 2015 via het Gottmann & Fainsilber Katz label.
Het album begint met "Lyra", waarin ik een prachtig nummer te horen krijg, dat hoofdzakelijk op piano gespeeld wordt en naar de new age muziek neigt, waardoor er een serene rust over me heen komt.
Daarna schotelt Amos me "Wiles Of Spring" voor en daarin speelt hij een vrolijke dansbare mix van pop, jazz en disco, waarbij stil zitten geen optie is en deze wordt gevolgd door "Bioluminescence", een schitterend stukje solo pianospel.
Dan hoor ik "Westerpark Centraal" en in dit nummer, waarin piano en de drums de muziek maken, hoor ik een afwisselend stuk muziek, dat diverse tempowisselingen bevat en gevolgd wordt door "De Haan", een erg mooi rustig nummer, waarin, door het gebruik van de cello, een enigszins triest klinkende ondertoon zit.
In "Luglio" speelt Amos opnieuw een piano solo en krijg ik een uitstekend rustig stuk muziek voorgezet en in "Royal Bouquet" maakt hij een lekker in het gehoor klinkende mix van klassieke muziek en pop, waarin enkele prima tempowisselingen zitten.
Vervolgens hoor ik weer een geweldig stukje solo werk, getiteld "Partial Recall", waarna ik "Ed's Super Constellation" voorgeschoteld krijg en in dit nummer laat hij me een schitterend swingend nummer horen, waarin ook deze keer een belangrijke rol voor de cello is weggelegd, die samen met de piano en de mondharmonica het nummer maken, terwijl de percussie een begeleidende rol heeft. (luister naar een live uitvoering van dit nummer via de youtube link onder de recensie)
Daarna hoor ik "Velluto", een schitterend nummer, dat rustig en zo nu en dan dreigend klinkt en gevolgd wordt door "het titelnummer "Ornamenti", dat rustig begint, waarna het tempo langzaam iets opgevoerd wordt en er jazz invloeden in te horen zijn.
Het laatste en tevens langste nummer van het album heet "Operatie Seneca" en hierin laat Amos me genieten van een fantastisch afwisselend nummer, dat swingt en lichte Zuid-Amerikaanse invloeden bevat.
Amos Osterhaus heeft me met "Ornamenti" een schitterend stuk muziek laten horen, waar ik van begin tot einde van genoten heb en ik kan dit album dan ook ten sterkste aanraden, aan een ieder, die van prachtige piano muziek houdt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten