In januari 2012 bracht de band hun eerste single "Bitter Taste" uit en begon te werken aan hun debuut album, onder leiding van producer Sillboy, die eind 2012 vooraf gegaan werd door "The Noise Figures E.P.", met daarop 4 songs, die alleen digitaal verscheen.
Hun debuut album "The Noise Figures", dat merendeels analoog werd opgenomen, is in 2013 via het Inner Ear label verschenen op zowel CD, vinyl als digitale download en bevat 10 nummers, waarbij opgemerkt kan worden, dat de band zich heeft laten inspireren door de muziek uit San Francisco van de jaren 60.
Ook hun nieuwe album, "Aphelion", is zowel op CD, vinyl en als digitale download door het Inner Ear label uitgebracht en bevat, net als het debuut album, 10 nummers.
Het album begint met "Shoot The Moon" en daarin krijg ik een schitterende pop rock song te horen, waarvan het tempo niet al te hoog ligt en gevolgd wordt door "In The Boneyard", waarin de band me een licht psychedelische pop rock song met een gemiddeld tempo voor zet.
Daarna hoor ik "Run" en hierin schotelt de band me een lekker in het gehoor klinkende pop rock song voor, die me, qua zang, lichtelijk aan de muziek van bands als Magazine en The Only Ones doet denken.
Dan volgt "Don't Throw Your Hand", een heerlijke swingende rock song, die enkele subtiele tempowisselingen bevat, waarna ik het fantastische titel nummer "Aphelion" te horen krijg, dat een licht hypnotiserend ritme bevat, in een vrij rustig tempo gespeeld wordt en invloeden uit de progressieve rock heeft. (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
In "Holy One" laat de band me genieten van een uptempo powerrock song, die een aanstekelijk swingende ritme heeft, waarbij stil zitten geen optie is en in "Feathers" speelt de band een geweldige progressieve rock song, die wisselende ritmes bevat en gevolgd wordt door "Blood", die in een vrij hoog swingend tempo begint, maar na enkele minuten over gaat in een stevige vrij zware rock song, waarin het tempo niet al te hoog ligt, om tegen einde terug te keren naar het swingende tempo van het begin.
Vervolgens hoor ik "No Use" en daarin laat de band me een schitterende vrij eentonige rock song horen, die een licht hypnotisch effect op me heeft en in een rustig tempo gespeeld wordt, waarna het laatste nummer volgt, getiteld "Celebration Time" en hierin laat de band me een uitstekende pop rock song horen, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en me enigszins aan de muziek van The Doors doet denken.
Net als hun debuut album, is "Aphelion" een geweldige plaat geworden, die vol fantastische songs staat, die het beluisteren meer dan waard zijn en ik kan de muziek van The Noise Figures dan ook aanbevelen aan iedere liefhebber van 60er jaren pop rock.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten