Review: Dynamite - Lock 'N Load (Denomination, 2013)(Hardrock)

Begin 2012 werd de Zweedse band Dynamite opgericht, die in de zomer van dat jaar reeds hun eerste digitale EP uitbracht, waarop 4 nummers staan, die ook op hun debuut album "Lock 'N Load" staan.
De band bestaat uit: Mattis - zang en sologitaar, Sebastian - sologitaar, Adam - basgitaar en Jonas - drums en hun muzikale invloeden komen, net als van zovele hedendaagse bands, uit de jaren 70 hardrock.
"Lock 'N Load" bevat 11 nummers, waarvan de eerste "Bullseye" heet en ik de indruk krijg, dat ik naar een nieuwe plaat van AC/DC zit te luisteren en deze energieke rock song wordt in een uptempo gespeeld.
Dan volgt "Stone Heart Rebel", waarin blues invloeden het nummer bepalen en ook nu heb ik het idee idee, dat de Australiërs een nieuwe plaat hebben opgenomen onder een schuilnaam.
De titelsong "Lock 'N Load" is het volgende nummer dat ik te horen krijg, dat swingt als een trein en doet me lichtelijk denken aan "Highway To Hell".(luister naar dit nimmer via de youtube link onder de recensie)
Ook "Work Hard For The Money" wasemt een AC/DC sfeertje uit en deze uptempo hardrock song klinkt lekker in het gehoor en laat me op mijn stoel zitten mee deinen met de muziek.
Daarna hoor ik "Gone Wild" en ook dit nummer wordt in een vrij hoog tempo gespeeld en nodigd uit tot mee bewegen en in "Diamond Vagebond" trekt de band me verder mee de muziek in, want net als de andere nummers is dit pure rock, waarbij het onmogelijk is stil te blijven zitten.
De volgende song heet "Wild Wild Woman" en hierin verandert het ritme weinig en houdt de band me in hun greep met hun Aussies rock.
In "Midnight Lady" maakt de band nog steeds muziek in dezelfde stijl en blijven ook het ritme en tempo onveranderd, waardoor ik nog steeds onverstoord blijf mee deinen op de maat van de muziek, maar dat verandert als de band een bluesy nummer speelt, getiteld "Streetfighting Blues" en doordat het tempo van de
muziek een stukje lager ligt, roept het nu ook associaties op met die van Alex Harvey, waar de zang ook wel iets van weg heeft.
Met "Ain't Like You" gaat de band terug naar het vertrouwde swingende ritme en zit ik weer te wippen op mijn stoel en in de laatste song, die "Dynamite" heet, haalt de band alles uit de kast en laat me nogmaals horen een band te zijn, die letterlijk dynamiet in hun muziek heeft.
"Lock 'N Load" is een CD, waar je als hardrock liefhebber niet omheen kan en deze wordt met zoveel energie gespeeld, dat je hem wel geweldig moet vinden.

DYNAMITE - LOCK N' LOAD - YouTube
www.youtube.com/watch?v=UJ-uQQw04CY

Review: Lumiere Brother - Twenty One (Inner Ear, 2013)(Pop)

Lumiere Brother, uit Athene, die sinds 2007 onder deze naam muziek maakt, is het solo project van de Griek Thanasis Hristodoulou, oprichter van de indie band Serpentine, maar hij was eerder bekend onder de naam Victor Lazlo.
"Twenty One", waarop 11 nummers staan, maar op de CD en digitale download staan er 12, is zijn tweede album en de opvolger van "Fiction" uit 2009, dat via het Archangel label verscheen.
De titel 21 is tweeledig bedoeld, enerzijds als het materialistische voor het lucky 21 spel en anderzijds als het spirituele voor de mythische 21 gram, die de menselijke ziel weegt.
De CD start met "A Sign On Your Back", dat begint met een soort film-achtig ritme en in een vrij hoog tempo gespeeld wordt met daarbij invloeden uit de jaren 60 en een uitstekende zang.
Vervolgens krijg ik "Beauty And The List" te horen, een heerlijke song, waarin tachtiger jaren invloeden te bekennen zijn, maar ook de nostalgie naar de jaren 60 is hier weer hoorbaar.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
Daarna hoor ik "Behind You", een rustige pop song, waarin opnieuw de hang naar 60er jaren muziek naar voren komt en door orkestrale begeleiding is dit een schitterende song geworden.
Dan hoor ik "Compas", een uptempo pop song met een uitstekend dansbaar ritme en deze wordt gevolgd door "Between The Lines", een lekker in het gehoor klinkende pop song, waarvan het ritme gemiddeld te noemen is.
In "Memory Fight" luister ik naar een rustig stuk piano spel, dat samen met de ingetogen zang zorgt voor een uitstekend stukje pop muziek en in "Home" hoor ik een opgewekte pop song, waarin 80er jaren new wave invloeden zitten.
Ook in "Twenty One" hoor ik die invloeden, waarbij het ritme erg goed dansbaar is en "You And Your Golden Clock" is een een prima swingende pop song.
Met "Somewhere In Berlin" speelt Lumiere Brother een lekker dansbare swingende pop song, waarin ook nu weer 80er jaren invloeden te ontdekken zijn.
De volgende song heet "White Walls" en dit is een rustige pop song, waarop Thanasis zichzelf op piano begeleidt en daarmee de LP afsluit.
DE CD en digitale download hebben echter nog een nummer extra, getiteld "Who Will Guide You?", een geweldige pop song met aanstekelijk ritme en erg goed dansbaar tempo, waarop het moeilijk is stil op mijn stoel te blijven zitten.
"Twenty One" is een heerlijke CD, die erg aangenaam is om naar te luisteren en om op te dansen en daarvoor een aanrader voor iedere pop liefhebber.

Lumiere Brother - Beauty And The List - YouTube
www.youtube.com/watch?v=uGUx4h5N65M

Review: Sgt.Sunshine - III (Elektrohasch, 2013)(Hardrock, Psychedelische Rock)

Sgt Sunshine werd in Malmö, Zweden, opgericht en was in eerste instantie een trio, dat bestond uit de in Cuba geboren Eduardo Fernandez - zang en sologitaar, Pär Hallgren - basgitaar en Christian "Kricke" Lundberg - drums.
In deze formatie maakte de band in 2000 enkele demos en in 2003 verscheen hun debuut album met gelijknamige titel.
Hun volgende album "Black Hole" werd in 2006 uitgebracht, waarop de Chileense basgitarist Michael Mino en de Egyptische drummer Robin Rubio te horen waren, die samen met Eduardo de band vormden.
Op hun nieuwe CD, getiteld "III" bestaat Sgt. Sunshine uit: Eduardo Fernadez, Pär Hallgren, Christian Lundberg en Michael Mino.
De CD bevat 10 nummers, waarvan "Zoetrope" de eerste is en hierin hoor ik de band een lekker swingende song spelen, waarvan de muziek verwant is aan die van de jaren 70 bands en in dit nummer maakt de band een uptempo mix van heavy rock en melodische ritmes.
Vervolgens krijg ik "Careless The Tenseblue" te horen en daarin speelt de band een stevige hardrock song, waarin een steeds terugkerend ritme zit, enkele prima tempowisselingen bevat, die het nummer spannend houden en een overschakeling naar een uitstekend rustig stukje melodische hardrock.
Daarna volgt "Golden Dawn", dat in een hogere versnelling gespeeld wordt en dit is een heerlijk klinkende hardrock song met een swingend ritme, die gevolgd wordt door "Marrow Soup", een progressieve heavy rock song, waarin een licht hypnotiserend ritme zit en gitaarspel dat me aan dat van Stefan Koglek (Colour
Haze) doet denken.
Dan hoor ik "When I Was A Dog", een schitterende hardrock song met sterke zeventiger jaren invloeden, die in uptempo gespeeld wordt en swingt als een trein. (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
In "Beneath The Song" hoor ik de band een fantastische licht psychedelische hardrock song spelen, waarin ook progressieve rock invloeden voorkomen.
Het volgende nummer heet "In-Thru-Mental" en is, zoals al uit de titel blijkt, een instrumentaal stukje muziek, waarin de band geweldige melodische klanken laat horen, die in een niet al te hoog tempo gespeeld worden.
Met "Solar Butterfly" laat de band een melodische rock song horen, waarin enkele prima tempowisselingen zitten en in "Holy Mother" speelt de band een schitterende swingende progressieve hardrock song in een vrij hoog tempo.
De band sluit de CD af met "Levin", het kortste nummer van het album, dat nog geen 2 minuten duurt en in een rustig tempo gespeeld wordt, terwijl het licht psychedelisch klinkt en uitstekende samenzang bevat.
"III" van Sgt.Sunshine is een CD, die vol staat met schitterende muziek en er daarom één is, die ik iedereen kan aanraden.

Sgt. Sunshine - When I Was A Dog - YouTube
www.youtube.com/watch?v=7Qp_KEEnGC0

Review: Oblivious - Creating Meaning (Transubstans, 2013)(Hardrock)

Oblivious komt uit Linkoping, Zweden en is eind 2003 begin 2004 opgericht toen Daniel - sologitaar en Per - basgitaar begonnen te jammen met Isak - zang en Sven - sologitaar, waarbij later Jocke - drums zich als laatste lid bij de band voegde.
De bandleden zijn beïnvloed door de hedendaagse muziek van Kuyss, Dozer en Clutch en door jaren 70 bands zoals Black Sabbath, Led Zeppelin en Pentagram.
Sinds hun start heeft de band reeds 4 demos uitgebracht en deed talloze optredens in het zuid oosten van Zweden en was openingsact voor onder andere Dozer, Graveyard en Witchcraft.
Nadat de band hun derde demo "Masters Of Time" had uitgebracht trokken ze daarmee de belangstelling van het Transubstans label en na het uitbrengen van hun vierde demo "Hand In Hand With Demons", in 2009, werd een contract met dit label een feit.
Eind december datzelfde jaar bracht Transubstans het debuut album "Goons And Masters" van Oblivious uit en in 2013 is "Creating Meaning" daar de opvolger van.
Op deze nieuwe CD staan 8 nummers, waarvan de eerste "Silver Tongue" heet, dat klinkt alsof het in de jaren 70 opgenomen is en in een vrij stevig ritme wordt gespeeld, waarbij het tempo melodisch en redelijk dansbaar is.
Vervolgens hoor ik "Strike Gold", dat zo'n zelfde sfeertje uitwasemt en eveneens een prima dansbare hardrock song is, die behoorlijk commercieel klinkt.
Daarna volgt "Deluded Darling", een lekker in het gehoor klinkende hardrock song met enkele uitstekende tempowisselingen, waardoor het nummer net dat extra's krijgt, om het spannend te maken.
In "Bjälken I Ditt Öga" speelt de band een stukje rock in een redelijk rustig tempo, waar blues invloeden in zitten en de tekst in het Zweeds gezongen wordt.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
"What A Trip" is een prima dansbare hardrock song met een aanstekelijk ritme en "By The Neck" een schitterende ballad, die door een tempowisseling in een stevige hardrock song verandert.
Dan volgen "You Are The Wall", waarin de band een uitstekende swingende uptempo rock song speelt en "Entering The Night" een fantastische rustige rock song met geweldige samenzang en heerlijk pianospel, waarin ik een heel andere kant van de band te horen krijg en dit is, naar mijn mening, ongetwijfeld het beste
nummer van de CD, die de band op deze wijze schitterend afsluit.
Over het algemeen vind ik de CD "Creating Meaning" iets te commercieel, maar desondanks heeft Oblivious toch een prima album weten te maken, dat het beluisteren zeker de moeite waard is.

Oblivious - Bjälken I Ditt Öga (2013) - YouTube
www.youtube.com/watch?v=7-17kWo9Gx8

Review: Diving For Sunken Treasure - Motherfucker Jazz Bar (Rookie Records, 2013)(Gypsy Punk)

Diving For Sunken Treasure is een Duitse band uit Berlijn, die sinds 2007 actief is.
De band bestaat uit: Huckleberry Blues - sologitaar en zang, Max Paul Maria - sologitaar en zang, Chris McCool - contrabas en zang, Johnny Dingsbums - drums en zang en Forster Fatal - percussie.
Hun nieuwe CD Motherfucker Jazz Bar uit 2013, waarop 14 songs staan, werd vooraf gegaan door de single "Caravan", die in 2012 verscheen en ook op de CD staat.
Het openingsnummer "Albatross" is een mix van surf en Spaans georiënteerde muziek en wordt in een vrij rustig tempo gespeeld.
Het volgende nummer, "At The Harbour", is een geweldige uptempo mix van folk, punk en surf, waarbij het onmogelijk is stil te blijven zitten.
Vervolgens krijg ik "City Of Orgies" voorgeschoteld en dit is eveneens een lekker swingend uptempo nummer, waarvan ook nu weer de mix van punk en surf wordt gemaakt.
In "Revolver" hoor ik de band een uitstekende rock song spelen en in "Elopunti" gaat de band weer op de folk-punk toer, waarin lichtelijk zigeuner invloeden te horen zijn, maar ook de invloed van Tom Waits is hier duidelijk hoorbaar.
Daarna hoor ik "Bridges", een folk-punk song, die in uptempo gespeeld wordt en swingt als een trein, waarna "Stormy Sea" volgt, dat een vrij rustige folk song is, waarmee de band me een schitterende song laat horen.
Dan volgt "Around The Bend", een snelle punk song, waarin lichtelijk pop en hardrock invloeden doorklinken en deze wordt gevolgd door "Let's Hear It For Efficiency", een fantastische korte swingende uptempo folk-punk song, waarbij stil zitten onmogelijk is.
"Song Of The Sirens" is een punk song met een heerlijk swingend ritme dat vergelijkbaar is met een song als "Rawhide" en ik zie me in gedachte al op een paard over de prairie voort snellen.
Ook in "Come A Tide" zit dit zelfde ritme en het is dan ook niet verwonderlijk, dat ik weer op mijn stoel zit mee te swingen.
Dan is het nu tijd voor de single "Caravan", waarin enkele prima tempowisselingen zitten, die het nummer extra spannend houden en uiteraard is dit weer een swingend stukje muziek.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
Met "Self-Made Man" vervolgt de band de ingeslagen weg verder en ook dit is weer zo'n schitterend swingend folk-punk nummer, dat een verrassend einde kent.
Het laatste nummer heet "Going Down" is een fantastisch stukje punk gemixt met oude jazz en wordt in een gemiddeld tempo gespeeld en daarmee sluit de band deze CD op passende wijze af.
"Motherfucker Jazz Bar" is een schitterende CD, waarbij de band alle moeite heeft gedaan om een swingend stuk muziek te maken en dat is uitstekend gelukt.
Deze CD is voor iedereen, die van vrolijke muziek houdt en verdiend het om gekocht te worden.

Diving For Sunken Treasure - Caravan - YouTube
www.youtube.com/watch?v=SwtLwzrXLBA

Review: The Machine & Sungrazer - Split CD (Elektrohasch, 2013)(Stoner, Heavy Rock)

The Machine komt uit Rotterdam, Nederland en bestaat sinds 2007 uit Davy Boogaard - drums, Hans Van Heemst - basgitaar en David Eering - sologitaar en zang.
Verder maakt de band gebruik van andere instrumenten zoals: sitar, darbuku trom, mellotron, percussie en piano.
De split-CD "The Machine & Sungrazer", uit 2013, is de opvolger van "Calmer Than You Are" (Elektrohasch, 2012), "Drie" (2010, Elektrohasch), "Solar Corona" (2009, Nasoni) en "Shadow Of The Machine" (2007, eigen beheer).
Sungrazer ontstond begin 2009 en is een Heavy Rock trio uit Limburg, Nederland en bestaat uit: Rutger Smeets - sologitaar en zang, Sander Haagmans - basgitaar en zang en Hans Mulders - drums.
De band debuteerde via het Duitse Elektrohasch label in 2010 met hun gelijknamige CD "Sungrazer", die in 2012 gevolgd werd door "Mirador" en in 2013 dus door "The Machine & Sungrazer", de split-CD met The Machine.
Op deze CD staan van elk van de bands 3 nummers, waarvan de eerste 3 van The Machine komen.
Het openingsnummer "Awe" is een lang en stevig nummer, waarin de band in het begin een vrij hypnotisch ritme speelt, maar nadat er diverse uitstekende tempowisselingen plaats vinden, wordt het nummer extra spannend en mondt uit in een geweldige heavy rock song.
Vervolgens krijg ik "Not Only" voorgeschoteld, een korte rock song, waarin de band een prima mix maakt van heavy rock en rock & roll en het tempo van de muziek dan ook vrij hoog ligt en de muziek swingt als een trein.
Dan volgt het laatste nummer, dat net als "Awe" bijna 11 minuten duurt en "Slipface" heet.
In deze song speelt de band een lekker swingend heavy rock nummer, waarin een hypnotiserend ritme zit, scheurend gitaarspel, soms in de stijl van Stefan Koglek (Colour Haze) en een prima tempowisseling, waardoor het nummer haast psychedelisch begint te klinken.(luister naar deze song via de youtube link onder
de recensie)
Het eerste nummer dat ik van Sungrazer te horen krijg heet "Dopo" en dit is een 8 minuten durende song, waarin de band in een langzaam tempo een schitterende psychedelische heavy rock song speelt, waarbij de zang me lichtelijk aan die van Jim Morisson doet denken. (luister naar dit nummer via de youtube link onder
de recensie)
Het volgende nummer heet "Yo La Tengo" en dit is een heerlijke licht psychedelische rock song, waarin een hypnotiserend ritme zit, uitstekend gitaarwerk te beluisteren valt, ingetogen zang te horen is en die erg melodisch klinkt.
Met "Flow Through A Good Story", een rustige heavy rock song, waarin enkele goede tempowisselingen zitten, sluit Sungrazer de CD op passende wijze af.
De split-CD "The Machine & Sungrazer" is een fantastisch stuk muziek, waarin de samenwerking van deze 2 geweldige Nederlandse bands optimaal tot zijn recht komt en deze CD is dan ook een dikke aanrader voor liefhebbers van zowel heavy rock als psychedelische rock. Kopen dus!

The Machine-Slipface - YouTube
www.youtube.com/watch?v=n3PtlZD4vQo

Sungrazer-Dopo - YouTube
www.youtube.com/watch?v=ecELx6-3oSQ

Review: Telstar Sound Drone - Comedown (Bad Afro Records, 2013)(Psychedelische Rock)

Telstar Sound Drone uit Fredericia, Denemarken, is in 2007 opgericht onder de naam Les Aprés L'Amour Sonnes door Hans Beck - drums en Mads Saaby - sologitaar, die samen muziek maakten bij een oude educatieve films.
Nadat Sean Jardenbaek - zanger en sologitarist zich bij dit duo voegde, besloot men onder de naam Telstar Sound Drone verder te gaan.
Nadat de band een gelijknamige EP had uitgebracht, leidde dat, in 2009, tot een optreden op het Roskilde Festival.
Daarna leek het er even op, dat de band ten onder zou gaan aan interne problemen, maar die werden opgelost en in het najaar van 2011 bracht de band een 7 inch vinyl single uit via het Bad Afro Records label, getiteld "The Mirror Pieces".
Vervolgens was het wachten op een LP, maar dat zou nog even duren, want zowel Mads als Hans spelen in de band Baby Woodrose en gingen daarmee enkele jaren op tournee.
De gelimiteerde eerste uitgave van de LP, die de bonus CD van het gehele album als extra's bevat en ook als download uitgebracht wordt, is in het voorjaar van 2013 verkrijgbaar en wordt vooraf gegaan door de single "Satellited", die eveneens op het album staat.
Op de plaat spelen enkele gastmuzikanten mee: Hobbitten uit Spids Nogenhat - sologitaar, Christian Norup uit Highway Child - basgitaar en Kare Joensen uit Baby Woodrose - basgitaar.
De CD "Comedown" bevat 7 songs, waarvan "Through The Back Of Your Head" de eerste is en dit laat me meteen weten, hier met een band te maken te hebben, die psychedelische rock speelt.
Het nummer begint sterk psychedelisch, waarbij het tempo niet al te hoog ligt en invloeden van de muziek uit de jaren 70 en van Baby Woodrose bevat.
Daarna volgt de single "Satellited" en hierin is het tempo een stuk sneller en bevat een aangenaam dansbaar ritme, waardoor de muziek net iets extra's krijgt.(luister naar deze song via de youtube link onder de recensie)
Vervolgens hoor ik "Feels Like A Ride", dat weer zo'n fantastische psychedelische rock song is, die in een traag tempo gespeeld wordt en over gaat in "Now See How", eveneens een geweldige psychedelische rock song, die in een langzaam tempo gespeeld wordt, waarmee de band me in een licht trance brengt.
In "Evaporation" gaat de band in een hogere versnelling en speelt een uitstekende psychedelische rock song, waar invloeden van The Stooges en garagerock in zitten en een verrassende tempowisseling en dit nummer klinkt dan ook waanzinnig goed.
"Lost Our Love" vind ik lichtelijk commerciël klinken, maar door het psychedelische geluid en de speciale effecten hierin is dit toch een schitterende song.
Als laatste nummer hoor ik "Cabin Fever", dat experimenteel psychedelisch begint, waarna het over gaat in een fantastische psychedelische song, die een licht hypnotisch effect op me heeft en, net als de meeste nummers, in een langzaam tempo gespeeld wordt.
De LP/CD "Comedown" is een geweldig psychedelisch album, dat je gewoon niet mag missen. Verplichte kost dus!

Telstar Sound Drone - Satellited - YouTube
www.youtube.com/watch?v=gRZgb4-5eBU...be