De band maakte in 1979 diverse opnames van hun muziek, die 40 jaar op de planken is blijven liggen, maar in 2016 heeft het Lizard Records label sommige van die demo's weten te herstellen en op plaat uitgebracht, onder de naam "I & II".
Het album bevat 9 nummers, waarvan er 5 op "I" staan en de resterende 4 op "II", waarop Mario niet meer mee speelt.
Na aanleiding van de enthousiaste kritieken op de 2 eerdere albums, besloten Francesco en Biagio een nieuw album op te nemen onder leiding van Paolo Bergese (Airportman) en op 5 juni 2020 verscheen het album "III", waar 8 nummers op staan, via Lizard Records.
Als gastmuzikanten spelen de volgende personen mee: Giuseppe Amoroso - trombone en bas tuba, Fabio Cicerella - tenor en sopraan saxofoon, Antonio Grassi - trompet, Ivana Cammarota - zang, Andrea De Jaco - basgitaar en Mario Calignano - basgitaar in "Francesco Calignano Suona Per Girolamo Melcarne".
Het album start met "Rue Bourbon A New Orleans", waarin de band een schitterende mix van progressieve rock, klassieke muziek en jazz in een gemiddeld tempo speelt, die tempowisselingen heeft en uitstapjes naar avant garde bevat, en gevolgd wordt door "Musiche Per La Sepoltura Di Gigia Fedelissima Cagnolina Spartana", dat met samenzang begint en na een halve minuut over gaat in een rustig klassiek aandoend nummer, om na enkele minuten weer prachtige zang van Ivana bijgevoegd te krijgen en over te gaan in een mix van een elektronisch nummer en avant garde, waar een terugkerend ritme in zit.(luister naar dit nummer via de youtub link onder de recensie)
Daarna volgen "L'incoronazione Di Maria Carolina A Caserta Per Mano Dei Filosofi Parmenidei (parte I)", dat met avant garde begint en na iets meer dan 1 minuut verandert in een stukje jazz, om halverwege terug te keren naar de avant garde en "Lecce", een mooi rustig avant garde nummer met industriële elektro invloeden.
In "Quando I Greci Dell'italia Del Sud Inventarono Il Mondo" zet Corpo me een uitstekende mix voor van progressieve rock, avant garde en elektronische muziek, die invloeden van experimentele muziek en jazz heeft en bij tijd en wijle swingt en in "Francesco Calignano Suona Per Girolamo Melcarne" krijg ik een heerlijk elektro nummer te horen, dat invloeden van elektronische muziek bevat en symfonische elementen toegevoegd krijgt.
Dan volgen "Il Tempo É Solo Illusione", een swingend jazz nummer, waar een terugkerend ritme in zit en dat tempowisselingen bevat en "Osvaldino É Il Gatto Con Gli Stivali Del Mosaico Di Otranto" een complex stuk muziek met avant garde invloeden, dat tempowisselingen bevat en prima zang heeft, die me licht aan die van Les Fragments De La Nuit uit Frankrijk doet denken.
"III" van Corpo is een fantastische CD, die vol complexe nummers staat, waar ik met mijn oren gespitst naar heb geluisterd en ik kan deze schijf dan ook aanraden, aan liefhebbers van jazz, avant garde en progressieve muziek.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten