Oorspronkelijk begon dit Origamibiro als solo project van Tom, maar langzaam groeide het uit tot een audio visueel gebeuren, dat ook live te bewonderen is.
Hun unieke live optredens, waarin gebruik gemaakt wordt van allerlei objecten, zoals typemachines, papier, thuis films, doorzichtig plakband, behandelde boeken, gevonden celluloid, opnamen van angstaanjagende dieren en op maat gemaakte visuele constructies zijn een belevenis op zich.
"Odham's Standard" is het vierde album van Origamibiro, die eerder "Cracked Mirrors And Stopped Clocks" (Expanding Records, 2007), "Shakkei" (Abandon Building Records, Denizen Recordings, 2011) en "Shakkei Remixed" (Abandon Building Records, Denizen Recordings, 2012) uitbracht en deze laatste drie zijn door Denovali in 2014 als triple CD/LP uitgebracht, terwijl "Cracked Mirrors And Stopped Clocks" + "Live Studio Sessions" in 2008 door de band zelf uitgebracht werd als 2CD en er in 2012 via het Bad Panda Records label een MP3 EP verscheen onder de naam "Flicker", waarop 6 nummers staan.
"Odham's Standard", dat zowel op CD als op LP en als digitale download is uitgebracht, bevat 10 nummers, waarvan "Ada Deane" de eerste is en hierin laat Origamibiro me een schitterend licht hypnotiserend elektronisch stukje filmmuziek horen, dat gevolgd wordt door "Tinder", een heerlijk rustig nummer, waarin ambient en filmmuziek met elkaar gemixt is en deze klinkt lichtelijk experimenteel.
Daarna volgt het titelnummer "Odham's Standard", dat met windgongs begint en verder speelt de band hierin een uitstekend stukje gitaarmuziek met enkele experimentele geluiden tussendoor. (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
Dan krijg ik het fantastische "Direct Voice" te horen, waarin de band me opnieuw een licht hypnotiserend nummer laat horen, met op de achtergrond zang, die uit een oude film zou kunnen komen, terwijl het gebruik van de cello het nummer iets klassieks meegeeft.
In "The Typophonium" krijg ik met een minimum aan instrumenten een prima klassiek aandoend nummer te horen en in "Armistice Cenotaph" laat de band me genieten van een vrij dreigend nummer, dat door het gebruik van strijkinstrumenten weer enigszins klassiek over komt.
Vervolgens hoor ik "Raising William" een kort elektronisch nummer, waarin ook nu weer geëxperimenteerd wordt en dit wordt gevolgd door "Pulmonary Piano", een moeilijk te volgen nummer, dat uit zorgvuldig aan elkaar gesmede korte stukjes muziek bestaat en mijn opperste concentratie vergen.
"Butterfly Jar" laat me genieten van een schitterend licht hypnotiserend nummer, dat in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt en halverwege even van ritme verandert, om vervolgens weer verder te gaan in het hypnotiserende ritme.
Het laatste nummer heet "Feathered" en hierin krijg ik een vrij zwaar elektronisch nummer te horen, dat uit één of andere dramatische film zou kunnen komen.
Origamibiro heeft met "Odham's Standard" een fantastische plaat gemaakt, die erg spannend klinkt en me van begin tot einde heeft weten te boeien, waardoor de band me volledig heeft overtuigd van hun kwaliteit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten