Na een tijdje als duo te hebben opgetreden, werd besloten een complete band te vormen en kwamen Vincenzo Marando - sologitaar en zang, Alberto "Boto" Dutto - sologitaar en Emanuele "Nene" Baratto - basgitaar bij het duo en was de band een feit.
In 2006 verscheen hun debuut single "Dolls Come In", die gevolgd werd door nummers, die op single, split EP's en compilaties verschenen, zoals "Flamingos" / "The Whore" (2007), "Dialogue Between Zachary Swenson And Timothy Leary Lipstick" (2007), "Mother" (2008) en op een 10" split met The Feeling Of Love (2008).
Vervolgens verscheen in 2008 hun debuut album "Melville", via het Voodoo Rhythm Records label, dat in 2010 gevolgd werd door "A Poison Tree", eveneens via dit zelfde label en tussendoor werden diverse nummers uitgebracht, waaronder "K7" (2008), Last Rapes Of Mister Teach" (2009), "Junkyears" (2009), "Under The Marble Faun" (2010) en de split singles "G I Joe" (2008) en "Vermillion Sands" (2009) plus de 7" vinyl single "Requiem Pour Un Con" (een cover van een Serge Gainsbourg nummer) / "Le Trout" (2010).
Na opnieuw diverse nummers te hebben uitgebracht zoals de 7" vinyl split single "Movie Star Junkies" / "Buzz Aldrin" (2011), "In A Night Like This" (2011), "Bob Corn" (2011) en de 7" vinyl single "Baltimore" / "Everything Is Holy" (2012), verscheen de live LP "Son Of Dust" via het Outside Inside label.
Daarna verscheen in 2013 het Digitale Download album "Still Singles", waarop 20 nummers staan, die eerder op single, split EP en op compilatie albums werden uitgebracht, via Wild Honey Records en in 2014 besloot Voodoo Rhythm Records hun album "Evil Moods" uit te brengen.
De band trad onder andere op in Frankrijk, Kroatië, Engeland en Amerika, met bands als The Jon Spencer Blues Explosion, Lost Sound, Thee Oh Sees, The Lamps, Blank Dogs, Chrome Cranks, Black Lips, Country Treasures en Demon's Claws en ze namen een live show op voor New York's beroemde radio, WFMU.
Hun nieuwe CD / LP, die 10 nummers bevat, start met "A Promise", waarin de band me een geweldige progressieve rock song laat horen met licht psychedelische invloeden uit de jaren 60, waarbij de muziek tevens een hypnotiserend drums ritme heeft. (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie) Daarna krijg ik "Three Times Lost" te horen en in dit nummer maakt de band een swingende mix van garagerock, blues en pop, die in uptempo gespeeld wordt en gevolgd wordt door "Please Come Home", een fantastische swingende garagerock song, die in een hoog tempo gespeeld wordt, waarbij het onmogelijk is stil te blijven zitten.
Dan schotelt de band me "Rising" voor en hierin laat de band horen ook commerciële songs met hoog mee zing gehalte te kunnen spelen en met "Jim Thompson" laat de band me eveneens een vrij commerciële swingende song horen, waarin van blazers gebruik gemaakt wordt.
In "A Lap Full Of Hate" krijg ik een progressieve rock song te horen, waarin een licht hypnotiserend ritme zit en enkele onderbrekingen heeft, waardoor ik op het verkeerde been gebracht wordt, door te denken dat de song klaar is en in "In The Evening Sun" hoor ik een heerlijke rock song met een swingend ritme, dat licht hypnotiserend is.
Vervolgens laat de band me genieten van "All Sorts Of Misery", een song, die in het verlengde van de vorige ligt en in "Red Harvest" schotelt de band me een lekker in het gehoor klinkende swingende uptempo rock song voor.
Het laatste nummer heet "Move Like Two Ghosts" en hierin speelt de band een uitstekende swingende rock song, die aan zet tot meebewegen en vrij commercieel klinkt.
"Evil Moods" van Movie Star Junkies is een heerlijk album, waarvan ik ten volle genoten hen en ik kan deze schijf dan ook van harte aanbevelen aan een ieder, die van swingende pop en garagerock houdt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten