Vervolgens kwamen Chris Koenigsberg - basgitaar, Hans Werner - piano, farfisa en synthesizer en Dan Roelich - saxofoon bij de band, waarna hun eerste optreden in 1980 in de Lions Walk volgde, nadat hun geplande optreden voor die zelfde dag in Pittsburgh's Mattress Factory door de organisator werd afgelast.
De band toerde regelmatig en bouwde een prima reputatie op, waardoor ze een inspiratie bron werden voor band als The Bats en Anti-Flag.
Nadat de leden in 1987 individueel verschillende ideeën kregen, werd er in 1989 besloten te stoppen, maar toch speelden ze nog sporadisch samen in bands en andere muzikale projecten.
In 2017 besloten de bandleden verscheidene van hun meest populaire nummers, samen met onuitgebracht materiaal op plaat te zetten en dit album kreeg de titel "1979-1982" en werd op 21 april 2017 door Get Hip Records zowel op LP als op CD werd uitgebracht.
Het eerste nummer van de plaat, die 17 nummers bevat, heet "Bill Wilkinson" en daarin hoor ik de band een schitterende swingende melodische punk song ten gehore brengen, die met de sneltrein vaart mijn gehoorgang binnen komt en gevolgd wordt door "Police Dog", een fantastische rock song, die diverse tempowisselingen heeft en swingt.
Daarna volgt "Dull Days", een snelle korte punkrock song van iets meer dan 1 minuut, die door "Faster" gevolgd wordt en dit nummer duurt slechts 23 seconden.
Dan zet de band me "Shooting Above The Garbage", eveneens een zeer korte song van 1 minuut, waarin de zang, net als in de andere nummers aan die van Joe Strummer van The Clash doet denken en "Give To The Poor" is eveneens zo'n heerlijke song, die verwantschap heeft met de muziek van The Clash (luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie).
In "Plastic Beauty" zet de band me een lekker swingende uptempo mix van punk en surf voor en "Hearts In Traction" start met een drumsolo, waarna de band er op los experimenteert en in "The Invisible Man" begint het nummer met gesproken tekst, waarna de band me verrast op een verrukkelijke progressieve rock song, die een aangenaam dansbaar ritme heeft.
Vervolgens laat Carsickness me genieten van een geweldige swingende progressieve rock song, die "Sharpen Up For Duty" heet en gevolgd wordt door "Suicide", een uitstekende mix van punk en pop, die diverse tempowisselingen bevat, waarna "Bleeding" volgt en ook daarin hoor ik de invloed, die The Clash had op de muziek van Carsickness, doordat de band een lekker in het gehoor klinkende mix van reggae en punk maakt.
"Crazy Thing" is een schitterende afwisselende progressieve rock song met jazz en RIO invloeden en "I Don't Think So" een verrukkelijke swingende uptempo mix van punk en reggae in de stijl van The Clash.
Verder schotelt de band me de volgende 3 nummers voor: "They Came Crawling", een geweldige swingende mix van punk en progressieve jazz rock, "For You", een lekkere dansbare rock song, die me ook deze keer sterk aan de muziek van The Clash doet denken en "Acoustic Bill Wilkinson", een heerlijke akoestische uitvoering van dit nummer.
"1979-1982" van Carsickness staat vol lekkere swingende songs, waarin de band me diverse stijlen muziek heeft laat horen en ik kan deze schijf dan ook ten zeerste aanraden aan een ieder, die van punk, reggae, progressieve rock en jazz houdt en een liefhebber is van de muziek van The Clash.
* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl
<
Geen opmerkingen:
Een reactie posten