In 2006 bracht hij in eigen beheer zijn eerste CD-R uit, getiteld "The Terrible If's Accumulate", gevolgd in 2007 door "Cogito Ergo Sum", eveneens op CD-R en in eigen beheer.
"Acedia" uit 2012 is zijn eerste officiële album, dat 10 nummers bevat, waarvan het eerste "Let's Start With Some Pink Medecine" en dit is een nummer, waarbij een eentonige drum, gemixt met een constante toon de hoofdmoot vormt, waar tussendoor enkele ruimtelijke synthesizer tonen klinken.
Ook in "All These Stones" krijg ik een steeds terug kerend eentonig ritme te horen, dat vergezeld wordt door gitaar spel, geproclameerde, door geluidseffecten, vervormde teksten, waar behoorlijk wat echo op gezet is.
In "From Harlem To Oostend" krijg ik een langzaam surf nummer te horen, dat in een slepend ritme gespeeld wordt, waar tussendoor de nodige experimentele gitaar geluiden te horen zijn.
"The Big Coming Down ..End Of Self-Esteen" heet het volgende nummer en daarin gaat Marc verder op de ingeslagen weg en hierin klinkt er een mooi, haast symfonisch, rustig gespeeld stukje muziek.
Vervolgens krijg ik "NYC Rising" te horen, waarin het nummer start met het eentonige geluid van de drum, die in een langzaam ritme geslagen wordt , waarna de gitaar invalt, die een herhalend loopje speelt en wordt gevolgd door vervormde zang, tot op een bepaald punt alles stil valt behalve de zang, die tot het eind alleen verder gaat.
Daarna hoor ik "Damascus" en ook hierin wordt er een redelijk symfonisch nummer gespeeld, waarbij de gitaar de vrije loop gelaten wordt en het nummer, mede daardoor, spannend blijft klinken.
De begin tonen van "Procrastination" klinken weer eentonig, maar geleidelijk aan komt daar verandering in als de gitaar daar aan toegevoegd wordt, hoewel het geheel toch nog behoorlijk eentonig klinkt.
"He Ping Ping" is de volgende van de CD en dit is een lekker experimenteel psychedelisch klinkend nummer, waarin gebruik van de sitar wordt gemaakt.
Een terugkerend gitaar loopje is in "Natureträne" te horen met daardoor verweven lichte Spaans aandoende klanken.
De CD wordt afgesloten met zware tonen van de synthesizer, waardoor de stem van Marc op duistere wijze zijn tekst spreekt en ik heb daardoor het idee midden in een stuk van een sciencefiction film te zitten.
"Acedia" is een CD, die niet voor iedereen toegankelijk zal zijn, maar ondanks dat is het een schitterend stukje vakwerk, dat zijn weg naar de liefhebber zeker zal vinden.
Mongolito (Live) - YouTube
www.youtube.com/watch?v=h1gsvDAmz3o
Geen opmerkingen:
Een reactie posten