Op hun eerste album "The Visitation", die via het eigen Siren Records label verscheen , omdat Warner Brothers het niet wilde uitbrengen, bestond de band verder uit: John Lambdin - sologitaar en Mike Low - sologitaar en zang.
Nadat het album was uitgebracht verliet Mike Low de band en werd vervangen door sologitarist Helios Creed.
Hun commerciële en artistieke doorbraak kwam er in 1978, nadat de band hun tweede album "Alien Soundtracks" had gemaakt, waarop de band punk en science fiction had weten te combineren.
Daardoor kreeg het album 4 sterren in de UK music paper Sounds en begon Chrome langzaam een cult status te verwerven in Europa.
Na de opnamen van "Alien Soundtracks" verliet John Lambdin de band, waarna het album "Half Machine Lip Moves" in 1979 werd uitgebracht, waarop de muziek nog steviger was, dan op het vorige album en Edge naast zijn reguliere drumstel ook stukken sloop metaal gebruikte om op te drummen.
Vervolgens verscheen dat zelfde jaar de EP "Read Only Memory" en groeide de reputatie van de band in Engeland en dat leidde er toe, dat de band een contract kreeg bij het Beggars Banquet Records label, waarop hun volgende album "Red Exposure" in 1980 verscheen.
Op dit album, waarop de band uitsluitend bestond uit Edge en Creed, werd meer gebruik gemaakt van drum machines en synthesizers, waardoor de stijl van de muziek van de band veranderde.
In 1980 trouwde Edge met Fabienne Shine, die vanaf het album "3rd From The Sun", uit 1982, regelmatig als zangeres te horen zou zijn op de albums van Chrome.
Ook kwamen John en Hilary Stench als gitaristen bij de band en in deze bezetting bestond Chrome in de periode tussen 1980 en 1983, waarin de albums "Blood on the Moon", "3rd From The Sun" en "Raining Milk" (dat alleen in Frankrijk werd uitgebracht) verschenen, plus de EP "Inworlds" en de singles "New Age" (1980), "Firebomb" (1982) en "Anorexic Sacrifice" (1982).
Nadat Damon Edge in 1983 naar Parijs was verhuisd, stelde Fabienne hem aan haar band voor en werd een nieuwe bezetting van Chrome gevormd, maar na hun scheiding ging Edge verder met het uitbrengen van albums onder de naam Chrome, waarop diverse, hoofdzakelijk Europese, muzikanten te horen zijn.
De albums, die tussen 1984 en 1994 verschenen zijn: "Into The Eyes Of The Zombie King" (1984), "Another World" (1985), "Eternity" (1986), "Dreaming In Sequence" (1986), "Alien Soundtracks II" (1988), "Mission Of The Entranced" (1990), "Liquid Forest" (1990), "One Million Eyes" (1991) en "The Clairaudient Syndrome" (1994), plus de live albums "The Lyon Concert" (1985) en "Live In Germany" (1987) en de compilatie "Having A Wonderful Time In The Juice Dome" (1995).
Verder werden nog de compilaties "Chrome Box" (1982), "No Humans Allowed" (1982), "The Chronicles I" (1987), "The Chronicles II" (1987) en "Having A Wonderful Time With The Tripods" (1995) uitgebracht.
In augustus 1995 werd Damon Edge dood in zijn appartement in Redondo Beach te Californië gevonden (hartverlamming) en de geplande reünie met Creed viel daardoor in het water.
Helios Creed startte in 1997 de band, met nieuwe en voormalige leden, opnieuw op en bracht tussen 1997 en 2001 de albums "Retro Transmission" (1997), "Tidal Forces" (1998), "Ghost Machine" (2002) en "Angel Of The Clouds" (2002) uit, plus de compilatie "Chrome Flashback/Chrome Live: The Best Of" (1999), de EP "Third Seed From The Bud" (1996) en de single "Torque Pound" (1997).
In 2013 verscheen de compilatie "Half Machine From The Sun - The Lost Tracks From '79-'80" (2013), die door fondswerving werd uitgebracht.
Vanaf 2004 werkte Creed samen met Fabienne Shine en tegenwoordig bestaat zijn band Chrome uit: Lou Minatti - sologitaar, Anne Dromeda - zang, Tommy Grenas - keyboards, Aleph Omega - drums, Lux Vibratus - basgitaar en Helios Creed - sologitaar, die op het nieuwe album "Feel It Like A Scientist", dat in 2014 door King Of Spades Records is uitgebracht, te horen zijn.
Het album bevat 16 nummers en de eerste daarvan heet "Nephilims (Help Me)" en daarin hoor ik de band een stevige swingende mix van hard- en spacerock spelen, die behoorlijk wat distortion op de zang bevat.
Daarna laat de band me, na een vrij experimenteel begin, opnieuw een spacerock song horen, getiteld "Prophecy" en hierin is de invloed van de muziek van Hawkwind duidelijk hoorbaar. (luister naar dit nummer via de soundcloud link onder de recensie)
Dan volgt "Lipstick" en hierin krijg ik een dansbare mix van spacerock en disco te horen, waarin de teksten zo sterk vervormd zijn, zodat ik geen idee heb, wat er gezongen wordt en dit nummer wordt gevolgd door "Lady Feline", waarin ik weer een swingende spacerock song te horen krijg, in de stijl van een Hawkwind nummer gespeeld.
In "Something In The Cloud" speelt de band opnieuw een swingende mix van disco en spacerock en in "Six" hoor ik een heerlijke snelle spacerock song spelen.
"Unbreakable Fluoride Lithium Plastic" klinkt als een mix van Johnny Rotten, experimentele rock en spacerock en wordt in een vrij hoog tempo gespeeld.
Met "Captain Boson" schotelt de band me een uitstekend swingend stukje spacerock voor en "Big Brats" is een stevige mix van heavy metal en spacerock.
Vervolgens krijg ik een schitterend swingend stukje hypnotiserende muziek te horen, dat "Brady The Chicken Boy" heet, dat gevolgd wordt door "Slave Planet Institution", dat spacerock geluiden met een gesproken tekst bevat, waarna ik "Cyberchondria" hoor en hierin laat de band me genieten van een fantastisch swingend spacerock nummer, waarin een hypnotiserend ritme zit en het onmogelijk is stil te blijven zitten.
Daarna volgt "Himalayanelimination", dat na een kort experimenteel begin over gaat in een lekker in het gehoor klinkende hypnotiserende spacerock song, die in een vrij hoog tempo gespeeld wordt.
In "The Mind" krijg ik een uitstekende rock song te horen, waarin de tekst gesproken wordt en de muziek in een rustig tempo mijn oren binnen komt en in "Systems Within Systems" laat de band me genieten van een heerlijk hypnotiserend nummer met gesproken tekst.
Het laatste nummer van de CD heet "Nymph Droid" en hierin verrast de band me met een geweldig stuk instrumentaal gespeelde hypnotiserende muziek, waarbij het eentonige ritme ook bij liefhebbers van new age muziek zeker in de smaak zal vallen.
De CD "Feel LIke A Scientist" staat vol heerlijke spacerock songs en is dan ook een aanrader voor iedere liefhebber van dit genre.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten