Ook speelden ze los van elkaar in diverse bands, maar eind jaren 70 besloten ze, dat het tijd werd een eigen band op te richten, die ze The Queen Annes noemden en kwamen Toby Keil - basgitaar en Lance Taft - sologitaar bij het duo.
In deze formatie nam de band de cassette single “Secret Agent Kid” / “Mary” bij Doug Rayburn van Pavlov’s Dog op, maar de band ontdekte, dat het hun aan een zanger ontbrak.
In 1980 kwam Tom O’Connell - zang bij de band en na enkele maanden repeteren en eigen nummers schrijven, begon de groep op te treden.
Rond die tijd werden Kip en James hun huis uitgezet, omdat ze televisies van hun balkon op de tweede verdieping gooiden, maar dezelfde dag vond Tom een groot oud roze huis te huur staan en belde James, die al snel tot een overeenkomst met de verhuurder kwam.
Binnen de korst mogelijke tijd zat het huis vol punks, hippies, daklozen, vriendinnen, groupies en andere figuren, die er constant feest vierden en na enkele maanden was het huis veranderd in een puinhoop, maar in elke kamer van het huis stond wel een draaitafel en lagen er platen van The Jam, The Clash, Bowie, Stiff Little Fingers, The Pretenders, Prince, Bebop Deluxe, Blondie, Bo Diddley, Chuck Berry, The Beatles, The Stones, The Beach Boys en veel meer bands door de kamers verspreid.
Leden van diverse bands, zoals Seattle’s culty Love Family (beter bekend als Church of Jesus Christ at Armageddon), Duran Duran, Guns’n’Roses en lokale punks als The Bopo Boys verlieten na het feesten met een kater het huis.
The Queen Annes traden vervolgens op met o.a. NW Spawn, The Hearts, Moberlys, Fastbacks, Silly Killers, Refuzors, Miracle Workers en toerden met The Three O’Clock.
De band werd steeds bekender in hun omgeving en hun schare fans groeide met de dag, waardoor er meer optredens volgden, waaronder als voorprogramma van de metal band Myth, die later bekend zou worden onder de naam Queensryche.
Nadat Toby Keil de band in 1983, tussen 2 sessies door, verlaten had en naar Los Angeles was verhuisd om bij The Moberleys te gaan spelen, kwam John Carey bij de band als basgitarist, zodat de band vanaf dat moment bestond uit: Tom O'Connell - zang, Kip Phillips - sologitaar en zang, John Carey - basgitaar en James Cascoigne - drums, zang en sologitaar.
Ook werd vanaf 1983 hun muziek door het Green Monkey Records label uitgebracht en de eerste uitgave daarvan was de compilatie cassette "Local Product".
In 1985 bracht Green Monkey Records de cassette "Something Quick" van de band uit, die in 2014 met een andere hoes opnieuw is verschenen, aangevuld met 13 andere opnamen uit de periode 1980-1983.
The Queen Annes zou tot 1999 blijven bestaan, maar in 2009 kwam de band weer bij elkaar en in 2013 werd er er rock versie van Roy Wood's "I Wish It Was Christmas Every Day" voor het Green Monkey Records label opgenomen en er liggen plannen om hun album "Revenge", dat in 1997 opgenomen werd, uit te brengen.
De CD "Something Quick" start met de titel song en hierin hoor ik de band een lekker in het gehoor klinkende pop song spelen, waarvan de begin tonen klinken als "Rebel Rebel" van David Bowie, maar dat verandert al snel en krijg ik een uptempo nummer te horen.
Daarna hoor ik "You Got Me Running", waarin Joe Meyering als gast muzikant op mondharmonica meespeelt en hierin laat de band me een heerlijke sixties gerelateerde beat song met hardrock invloeden horen, die gevolgd wordt door "Give 'Em The Right Look" en in dit nummer laat de band horen sterk door The Who beïnvloed te zijn en krijg ik een fantastische rock song voorgeschoteld. (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
Dan volgt "Up Her Nose" en ook voor deze song gaat dat op, waardoor ik weer zo'n schitterende sixties beat song te horen krijg.
In "It's Cool With Me" laat de band me genieten van een uitstekende rock song, waarin enkele prima tempowisselingen zitten en in "If You Could Only See Me Now" krijg ik het idee naar een onbekend Who nummer te luisteren.
Het laatste nummer van de cassette heet "You Will Cry" en is met zeven-en-een-halve minuut het langste nummer en in deze song verrast de band me op een licht psychedelisch stukje muziek, dat steeds opzwepender gespeeld wordt, om naar het einde toe terug te keren naar een rustiger tempo.
Het volgende nummer, dat ik hoor komt uit 1982 en heet "I Thought Of You" en hierop speelt Joe Meyering opnieuw mee op de mondharmonica.
De band me laat me in dit nummer genieten van een swingende sixties song, waarin een melodisch ritme zit.
Uit 1980 stammen "Secret Agent Kid", een aardige poging een goede song te maken, maar helaas iets te amateuristisch en "Mary", waarin de baspartij van Jean Jacques Burnell had kunnen zijn en ook hier mis ik een goede zang, iets dat de band zelf ook onderkende, waardoor Tom O'Connell bij de band kwam, maar met het instrumentale gedeelte is niets mis.
Dan volgen er 4 songs uit 1982, waarvan "Don't Take Cindy Away" de eerste is en in dit nummer krijg ik een prima poprock song te horen,waarin het tempo iets boven het gemiddelde ligt.
Daarna speelt de band "Zipper Man", een heerlijke beat song, die in de jaren 60 gemaakt had kunnen zijn, waarna ik de bands versie van het door Little Richard geschreven "Lucille" te horen krijg en die swingt, klinkt vrij ruig en bevat hardrock invloeden en met "White Suit Man" speelt de band een lekker klinkende mix van rock & roll en hardrock.
Vervolgens hoor ik 6 nummers uit 1983, die beginnen met "Queen Anne Jam", een heftig gespeeld stukje instrumentale rock, waarin de band geweldig klinkt.
In "Wish I Could See You" hoor ik een uitstekende melodische rock song met Who invloeden, in "Decisions Decisions" krijg ik een prima poprock song in uptempo te horen en in "This Is That" speelt de band een goede rock song, waarin een steeds terug kerend ritme zit.
Als laatste nummers hoor ik "Little Johnny Rocker", een swingende poprock song, waarin enkele prima tempowisselingen zitten en "I Could Tell You" en ook hierin hoor ik de invloed van The Who en krijg ik een schitterende sixties song te horen.
"Something Quick 1980-1985" van The Queen Annes is een heerlijke CD, die vol staat met schitterende op sixties leest geschoeide nummers en daarom een aanrader voor iedere liefhebber van zestiger jaren muziek.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten