Geholpen door journalist en producer Uwe Nettelbeck zetten ze vlak bij Wümme een studio op en begonnen daar opnames te maken voor hun debuut LP "Faust", die in 1971 op doorzichtig vinyl in een doorzichtige hoes verscheen, waardoor de band een trouwe aanhang kreeg en Faust één van de belangrijkste krautrock bands van de jaren 70 werd.
Vervolgens verschenen "Faust So Far" (1972), "The Faust Tapes" (1973), "Outside the Dream Syndicate" (1973) (samenwerking met Tony Conrad), "Faust IV" (1974) en "Faust 5" (1975) (een promo cassette van Virgin Records) voor de band uit elkaar ging in 1975.
Tussen 1970 en 1973 speelde Faust mee op de eerste 2 albums van de band Slapp Happy ("Sort Of" en "Acnalbasac Noom"), waarin Perter Blegvad speelde, die met Faust in Wümme had gespeeld en met hen door Engeland had getoerd, terwijl beide LP's geproduceerd werden door Uwe Nettelbeck.
Daarna werden de albums "71 Minutes of Faust" (1979), de compilatie met niet eerder verschenen werk "Munich and Elsewhere" (1987) en "The Last LP" (1988) (ook bekend als The Faust Party No.3 met muziek uit de periode 1971-1972) uitgebracht.
Begin jaren 90 werd Faust nieuw leven ingeblazen door Irmler, Diermaier en Peron en toerde voor het eerst door Amerika, waarna in 1995 hun nieuwe album "Rien" werd uitgebracht, gevolgd door: "You Know FaUSt" (1996), "Faust Wakes Nosferatu" (1998) (de CD en vinyleditie bevatten totaal andere muziek!), "Ravvivando" (1999), "Patchwork" (2002), "Derbe Respect, Adler" (2004) (samenwerking met Dälek), "Outside the Dream Syndicate - Alive" (2005) (samenwerking met Tony Conrad), "Collectif Met(z)" (2005) (3CD box + video CD), "Nobody Knows if it Ever Happened" (2007) (DVD), "... In Autumn" (2007) (3CD box + 1 DVD), "Trial and Error" (2007) (DVD), "Disconnected" (2007) (studioalbum met Nurse with Wound) en "C'est Com...Com...Compliqué" (2009).
Verder verschenen diverse live albums en compilaties, waaronder: "Faust Concerts, Volume 1: Live in Hamburg, 1990" (1994), "Faust Concerts, Volume 2: Live in London, 1992" (1994), "BBC Sessions/Kisses for Pythagoras" (Limited Edition LP, 1996), "Untitled" (1996) (compilatie met live en studiowerk), "Edinburgh 1997" (live, 1997), "Faust/Faust So Far" (2000), "The Wumme Years: 1970-1973" (2000), "Land of Ukko & Rauni" (live, 2000), "Freispiel" (2002) (remixen van Ravviviando), "BBC Sessions +" (2001), "Patchwork 1971-2002" (2004), "Impressions" (DVD, 2006) en "Od Serca Do Duszy" (2CD, 2007) plus de split single "Überschall 1996" (1996) met Stereolab en Foetus.
OP hun nieuwe CD "Just Us", waarop 12 nummers staan, uitgebracht door Bureau B, bestaat Faust alleen nog maar uit Diermaier en Peron.
De CD start met "Gerubelt" en hierin hoor ik de band in een eentonig, op basgitaar gespeeld ritme beginnen, waar de drums tussen door speelt, om na bijna 2 minuten over te gaan in een heftig stukje rock, waarin het bas ritme constant blijft, maar ook de sologitaar gebruikt wordt.
Daarna krijg ik "80Hz" te horen en hierin speelt de band een spannend experimenteel nummer op bas, keyboards en drums, dat me doet denken aan de beginperiode van de band en gevolgd wordt door "Sur Le Ventre", waarin ik een lekker in het gehoor klinkende hypnotiserende krautrock song met Franstalige tekst te horen krijg. (luister naar een gedeelte van dit nummer via de soundcloud link onder de recensie)
Dan hoor ik "Cavaquiñho", een opgewekt kort folkloristisch nummer, dat precies 1 minuut duurt en gevolgd wordt door "Gammes" en hierin laat Faust me een schitterend licht experimenteel stukje muziek horen, waarin het tempo tot halverwege langzaam opgeschroefd wordt, om dan terug te keren naar het rustige begin om opnieuw het tempo te kunnen opvoeren.
In "Nähmachine" krijg ik het eentonige geluid van een naaimachine te horen, dat begeleid wordt door de drums, waarna de band besluit de naaimachine het laatste stuk van het nummer af te laten sluiten in een steeds sneller tempo.
Vervolgens schotelt de band me "Nur Nous" voor en dit nummer begint erg traag met drum en piano klanken, om over te gaan in een chaotisch gespeeld experimenteel geheel.
"Palpitations" start met een eentonige brom, waar tussen door subtiele gitaar en viool en experimentele drums geluiden te horen zijn, maar ook machines ontbreken hier niet , wat voor een spannend geheel zorgt.
Met "Der Kaffee Kocht" laat Faust me een nummer horen, waarin het idee krijg naar het ritmische geluid van een zaag te luisteren, die op een bepaalde manier gebruikt wordt om dat effect op te roepen en in "Eeeeeh..." krijg ik een kort nummer te horen met drums en basgitaar, waartussen saxofoon gespeeld wordt en de klank eeeeeh. zit.
Daarna hoor ik "Ich Bin Ein Pavian" en ook dit is een vrij experimenteel nummer met licht hypnotiserend drums ritme, waarin de tekst gedeclareerd wordt en in het laatste nummer "Ich Sitze Immer Noch" laat de band me ingetogen gitaarspel horen, dat door rustig drumspel ondersteund wordt en afgesloten wordt door het geluid van regen.
Faust heeft met "Just Us" opnieuw bewezen, nog lang niet afgeschreven te zijn en voor de liefhebber, die dit experiment aan durft te gaan, heb ik maar één ding te zeggen en dat is: geniet ervan!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten