Vervolgens werd "Dreamer" op CD uitgebracht en verscheen in 2004 via Dave's eigen Sulatron label en in 2005 nogmaals, maar dit keer via het Elektrohasch label en in 2012 bracht Dave deze CD opnieuw uit, aangevuld met 2 bonus nummers, die van zijn 7 inch vinyl single "Vegetable Man" / "Perry Rhodan" uit 2009 komen (Nasoni Records).
Tussen 2002 en 2012 brengt Dave diverse CD's en LP's uit, zoals de split LP met Vibravoid "Retronique" (Nasoni, 2003), "Sula Bassana And The Nasoni Pop Art Experimental Band Vol.1" (CD, Nasoni, 2006), "The Night" (CD, Sulatron, 2009 / LP, Pancromatic Records, 2009), "Kosmonauts" (CD, Sulatron, 2010) en "Dark Days" (CD/2LP, Sulatron, 2012) plus de single "Vegetable Man"/ "Perry Rhodan" (7 inch vinyl, Nasoni, 2009), plus diverse CD-R uitgaven.
Tussen 1993 en 2000 speelde hij in de bands: Acidos Acme, Resplandor, Claroscuro, Espira, Los Ultimos Días del Dr. Zaius en in 2001 startte hij met La Ira de Dios, waarmee hij in 2003 het album “Hacia el Sol Rojo” in Peru uitbracht, dat in 2005 via het Duitse Nasoni label in Europa verscheen.
Vervolgens verschenen “Archaeopterix” (Nasoni Records, 2006), “Cosmos Kaos Destruccion” (World in Sound Records, 2008), “Apus Revolution Rock” (World in Sound Records, 2009) en “Peru no Existe” (World in Sound Records, 2012).
Tussen zijn werk met La Ira De Dios door startte hij andere bands, zoals: Necromongo (2008), La Garua (2009) en Los Entierros (2012) en maakte hij 2 geweldige CD's met Obskuria, een collectief uit: Amerika, Duitsland en Peru en beide CD's werden door World in Sound Records uitgebracht, respectievelijk in 2006 en 2008.
Met La Ira De Dios trad hij onder andere op in: Duitsland, België, Nederland, Frankrijk, Spanje, Italië, Portugal, Oostenrijk, Tsjechië en Denemarken.
Zijn nieuwe project heet 3AM, waarin hij solo alle instrumenten voor zijn rekening neemt, behalve bij de live optredens, waar hij hulp krijgt van een bevriende slaggitarist.
Het debuut solo album van 3AM "UFO Blues Tapes", waar hij 2 jaar thuis aan werkte, kwam in 2013 op vinyl uit via het Deense Levitation Records label en het verscheen op CD via het Ogro Records label uit Peru.
De split LP "Disappear"/"Waves", die in een gelimiteerde oplage van 300 stuks zwart en 200 stuks gemixt transparant groen, doorzichtig en zwart vinyl geperst zijn en van een inlegvel voorzien zijn, bevat 7 nummers, waarvan er 3 van Sula Bassana zijn en de eerste daarvan heet "Disappear".
In dit bijna 11 minuten durende nummer krijg ik een schitterende hypnotiserende psychedelische krautrock song te horen, waarin tevens lichte spacerock invloeden te ontdekken zijn, terwijl de zang met een lichte echo versterkt is. (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
Daarna laat Sula me genieten van "Grong", waarin hij me een heerlijk licht hypnotiserend krautrock nummer voorschotelt, dat gevolgd wordt door "Smoof" en ook in dit nummer hoor ik Sula een fantastisch stuk psychedelische krautrock spelen.
Vervolgens krijg ik de nummers van 3AM te horen, te beginnen met "Speedway To Heaven" en hierin laat Chino me genieten van een psychedelische hypnotiserende uptempo rock song, waarbij hij gebruik maakt van een zich steeds herhalend ritme.
Dan hoor ik "Moonrise", waarin hij me een rock song voorschotelt, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en ook deze bevat een hypnotiserend ritme, terwijl de zang me enigszins duister over komt.
In het volgende nummer, dat ik hoor, getiteld "Run Through The Jungle" speelt 3AM een cover van de Creedence Clearwater Revival song, maar hij doet dat op zo'n geweldige manier, dat het totaal niet op het origineel lijkt en er daardoor een geheel nieuwe song ontstaat en ook in dit nummer maakt hij gebruik van terugkerende hypnotiserende ritmes.
Het laatste nummer van de LP heet "Waves", waarin ik bijna 11 minuten luister naar drones, waar tussen door het gitaarspel van Chino in hetzelfde ritme te horen is, zodat het geheel opnieuw een hypnotiserend effect oplevert.
Op de split LP "Disappear"/"Waves" heb ik twee verschillende muzieksoorten te horen gekregen, waarvan ik met volle teugen heb weten te genieten, al moet ik eerlijkheidshalve schrijven, dat ik de muziek van Sula Bassana toegankelijker vind.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten