Zijn muzikale invloeden zijn onder andere: Pierre Henry, Kid Baltan, Tangerine Dream, Klaus Schulze, Jean-Michel Jarre, Kitaro, Vangelis, Tomita, Bo Hansson, ELP, Cream, Hendrix, Spirit, Moody Blues, Incredible String Band, Caravan, Camel, Gong, Steve Hillage, Pink Floyd, Ash Ra Tempel, Beatles, Sun Dial, Zappa, Brainticket, Hawkwind, Classical Indian music, Aphrodite´s Child, Eno, Aes Dana, Crosby, Stills & Nash, Bowie, Kraftwerk, Kula Shaker, Led Zeppelin, Mike Oldfield, Massive Attack, Witthüser & Westrupp en vele anderen.
Al jong leerde hij elektronisch orgel spelen en toen hij 16 jaar was, kreeg hij zijn eerste synthesizer, waarna hij na zijn twintigste ook eigen composities begon te maken en toen hij 26 was, leerde hij elektrische gitaar spelen.
Daarna begon hij nummers te schrijven en had reeds diverse synthesizers, orgels en effecten apparaten, die hij samen gekoppeld had in een kleine huis studio.
De komst van de computer opende nieuwe deuren voor Leonardo en van 1999 tot 2003 werkte hij erg gedreven en maakte veel nummers, waarbij hij het gevoel kreeg, dat het mogelijk was kwalitatief hoogstaande muziek te maken.
Tot 2003 bracht hij "All that is Energy" (EP), "Window" (EP), "Spiritworld 1,2 & 3" (elektronische muziek/dance) uit en in 2003 verscheen zijn eerste officiële album, getiteld "Origine" (elektronische muziek), gevolgd in dat zelfde jaar door de EP "Sadja".
Daarna volgden: "Soundweaver" (psychedelische elektronische muziek, 2003, 2004, 2005), "Dharma" (elektronische muziek, 2004), "Singing Electronic Devices" (elektronische muziek, EP, 2005), "Turn on, Tune in, Drop out" (spacerock, psychedelische muziek, 2005, remix 2007, unreleased) "Samsara" (2005), "Electronic Reality" (elektronische muziek, 2005), "Collective Memory Generator" (synthesizer, 2006), "Temple" (krautrock, 2007), "Open" (psychedelische elektronische muziek, 2007), "The Turning Point" (psychedelische elektronische muziek, 2007), "Sabda" (elektronische muziek, 2008), "Elements" (elektronische muziek, 2008), "The Fascinating Vibes of Electronic Waves" (elektronische muziek, 2009), "Voor Een Dag Van Morgen" (2009) (geproduceerd voor H.C. Feiler, 2005-2009), "Quantum Generation" (elektronische muziek, 2010), "Imagine" (ambient en dance, 2010), "Magical Extension" (psychedelische muziek, 2011, niet uitgebracht), "Inner Space Dimension" (psychedelische elektronische muziek, 2011), "Músarrindill" (2011, CD met Egbert Hovenkamp II), "InSpiratie" (2011, met Egbert Hovenkamp II, onuitgebracht), "Waar Het Stroomt" (2011 met zang, Nederlandse gedichten door Leoweyn, onuitgebracht), "Drones" (ambient, krautrock, 2012), "Chants According To..." (vedische mantra's, 2012, met G.N. Rao, niet uitgebracht), "AARDE" (2012, CD met Egbert Hovenkamp II), "Mantra Electronique" (elektronische muziek, 2013), "A Drop In The Ocean" (Boedhistische mantra's, 2013, CD met Lhamo Dukpa van Bhutan), "Gurumaya" (onder de naam Astral Son) (psychedelische muziek/krautrock, 2014, Vinyl/download) en "Silver Moon", eveneens als Astral Son (2015, Vinyl/download).
Onder de naam Son Of Ohm is zijn nieuwe album "Syrinx", waarop 6 nummers te beluisteren zijn, in eigen beheer via Bancamp verkrijgbaar.
Het album start met "Legend" en daarin krijg ik een schitterende hypnotiserende mix van krautrock en spacerock te horen, die bijna 9 minuten duurt en daarbij is stil zitten geen optie (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie) en deze wordt gevolgd door het titel nummer "Syrinx", waarin Leonardo me een fantastisch stukje spacerock voorschotelt, dat gemixt mat de krautrock klanken voor een lekker in het gehoor klinkend nummer zorgt, dat in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt en ook hierbij raak ik in de ban van zijn heerlijke muziek, die me aan onder andere Tangerine Dream en Klaus Schulze doet denken.
Daarna laat hij me genieten van "Crystal" en krijg ik opnieuw een geweldig elektronisch nummer voorgezet, dat gevolgd wordt door "Mount Om", waarin de muziek voorzichtig naar de new age neigt en ik een heerlijk rustig elektronisch nummer te horen krijg, dat me in een staat van rust brengt.
Dan hoor ik "Monkey Mind" en hierin speelt Leonardo een lekker in het gehoor klinkend dansbaar elektronisch nummer, dat lichtelijk symfonisch klinkt en subtiele spacerock invloeden bevat, waarna "Echoes" volgt, dat tevens het laatste nummer van het album is en daarin krijg ik weer zo'n verrukkelijk ruimtelijk elektronisch nummer in de stijl van Klaus Schulze te horen.
Leonardo heeft me met "Syrinx" een schitterend stuk muziek voorgezet, waarvan ik van begin tot eind heb genoten en ik kan deze CD dan ook van harte aanbevelen aan een ieder, die van synthesizer muziek houdt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten