In 2000 bracht de band hun debuut album "London Underground" via Record Heaven Records uit en deze werd in 2003 gevolgd door "Through The Past Darkly", dat bij Musea Records verschenen daarin was Stefano Gabbani de vervanger van Marco Piaggesi, terwijl ook Gianni Vergelli als sologitarist was aangetrokken.
Op de opvolger uit 2010, "Honey Drops", was de band bezetting opnieuw veranderd en bestond de band behalve uit Gianluca verder uit: Fabio Baini - basgitaar en Alessandro Gimignani - drums.
De band had in de loop der jaren diverse bezetting wisselingen, maar Gianluca Gerlini, de drijvende kracht achter de band, was de constante factor.
Tegenwoordig bestaat de band uit: Gianluca Gerlini - Hammond orgel, Moog synthesizer, Mellotron en Clavinet, Stefano Gabbani - basgitaar en Alessandro Gimignano - drums.
Hun album "Four", dat 10 nummers, waaronder 2 extra nummers, bevat, werd in september 2018 eveneens door Musea Records uitgebracht en daarop spelen gastmuzikanten Fabio Baini - basgitaar, Riccardo Cavalieri - akoestische gitaar, sologitaar en viool en Stefano Negri - saxofoon mee.
Op 29 juli 2019 brengt Fruits De Mer Records het album in een beperkte oplage van 350 stuks op paars vinyl uit en deze gaat vergezeld van een extra LP, waarop een selectie staat van nummers van hun voorgaande albums, waarbij vermeldenswaardig is, dat ook deze plaat op paars vinyl geperst is.
Het album "Four" begint met "Billy Silver", een rustig startend easy listening nummer, dat na korte tijd verandert in een schitterend progressief stuk Hammond rock, dat swingt en enkele subtiele tempowisselingen heeft, waarna "Ray Ban" volgt en ik een heerlijk aanstekelijk swingend nummer voorgeschoteld krijg, dat me in beweging zet.
Daarna hoor ik "At Home", waarin de band een geweldig rustig symfonisch rock nummer ten gehore brengt, dat progressieve rock invloeden heeft en een licht hypnotiserend ritme bevat en gevolgd wordt door "The Comete", een swingend uptempo rock nummer, dat net als de andere nummers gedomineerd wordt door het Hammond orgel.
Dan volgt "What I Say" en daarin speelt London Underground een geweldig uptempo progressief rock nummer, dat swingt, een aanstekelijk ritme heeft en me opnieuw in beweging brengt, waarna "Three Men Job" volgt en de band me een fantastische mix van progressieve rock en jazz voorzet, die langzaam meer snelheid krijgt en swingt als een trein.
In "Tropic Of Capricorn", een cover van Brian Auger, laat de band me genieten van een verrukkelijk rock nummer, waar Alessandro met een drumsolo een belangrijk aandeel in heeft en in "Jam" schotelt de band me een uitstekend swingend uptempo nummer rock voor , dat enkele tempowisselingen heeft en ruimtelijke geluiden bevat.
Vervolgens hoor ik de extra nummers "Mercy, Mercy, Mercy" (Joe Zawinul), een lekker in het gehoor klinkende mix van soul en Hammond rock en "Bumpin' On Sunset" (Wes Montgomery), een schitterend Hammond rock nummer, dat iets over de helft een beetje meer snelheid krijgt en swingt.
De extra LP, waarop 10 nummers staan, begint met "Fanfare" van het album "Honey Drops", dat door Arthur Brown geschreven werd en daarin hoor ik London Underground een geweldige uitvoering van dit nummer spelen, die het origineel sterk benadert en swingt als een trein en gevolgd wordt door "Squadron Leader" ("London Underground"), een schitterende swingende progressieve rock song, die diverse subtiele tempowisselingen bevat.
Daarna zet de band me "Mass Baptizer" ("London Underground") voor en hierin speelt de band opnieuw een uitstekende progressieve rock song en deze wordt in een gemiddeld tempo ten gehore gebracht en bevat enkele subtiele tempowisselingen, waarna "Can't Find The Reason" ("Through A Glass Darkly") volgt en in deze door Vincent Crane en Chris Farlowe geschreven song, hoor ik de band een prachtige rustige melodische song spelen.
In "Ellis Island" ("Honey Drops"), dat geschreven werd door Brian Auger, laat de band me genieten van een verrukkelijk instrumentaal Hammond rock nummer, dat met hoge snelheid mijn gehoorgang binnen komt en swingt en in "Everything Is Coming To An End" ("Through A Glass Darkly") krijg ik een geweldige uptempo progressieve rock song te horen, die enkele subtiele tempowisselingen bevat.
Dan speelt London Underground "Honey Drops" ("Honey Drops") en ook in dit nummer schotelt de band me een fantastisch instrumentaal progressief rock nummer voor, die enkele tempowisselingen heeft en gevolgd wordt door "Dharma For One" ("Honey Drops"), een swingend uptempo rock nummer met progressieve jazz invloeden, dat oorspronkelijk van Jethro Tull komt.
Verder hoor ik nog 2 nummers van "Honey Drops", getiteld "Queen St Gang", een cover van het Arzachel nummer, waarin de band een swingend instrumentaal nummer met een aanstekelijk ritme speelt en "Faster And Faster", een heerlijk swingend instrumentaal Hammond rock nummer, dat in hoog tempo gespeeld wordt.
"Four" van London Underground bevat 8 heerlijke swingende nummers, waarmee de band me van begin tot einde heeft geboeid (luister naar het album via de YouTube link onder de recensie) en ook de extra plaat, waar nummers van de eerdere platen op staan, is een genot om te beluisteren en ik kan deze 2LP dan ook aanraden aan elke liefhebber van progressieve en Hammond rock.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten