Review: Izz - Don't Panic (Doone Records, 2019) (Progressieve Rock)

Izz uit New York, Amerika, die in 1996 werd opgericht, bestaat uit: Anmarie Byrnes - zang, Laura Meade - zang, Paul Bremner - sologitaar en akoestische gitaar, John Galgano - basgitaar, sologitaar, akoestische gitaar en zang, Tom Galgano - keyboards en zang, Greg DiMiceli - akoestische drums en percussie en Brian Coralian - elektronica, akoestische drums en percussie.
De band bracht hun debuut album "Sliver Of A Sun" in 1998 uit via Liquid Records, waarna hun volgende album in 2002 volgde, getiteld "I Move" en deze verscheen via Outburst Records.
Daarna werden vanaf 2004 hun albums door Doone Records uitgebracht, waarvan de eerste "Ampersand, volume 1" was en vervolgens verschenen: "My River Flows" (2005), "IZZ Live at NEARfest" (2007), "The Darkened Room" (2009), "Crush Of Night" (2012), "Everlasting Instant" (2015), "Ampersand, volume 2" (2016) en "Don't Panic", dat 21 mei 2019 op de markt kwam.

Hun negende album, dat 5 nummers bevat, begint met de titel song "Don't Panic", waarin de band een mooie melodische rock song speelt, die diverse tempowisselingen bevat en invloeden uit jazz, symfonische rock en pop heeft (luister naar dit nummer via de YouTube link onder de recensie) en deze wordt gevolgd door het bijna 19 minuten durende "42" en hierin laat de band me genieten van een schitterend progressief rock nummer, dat in een hoog tempo begonnen wordt, om na enkele minuten te veranderen en rustiger gespeeld wordt, waarbij ook het ritme verandert en er zang bij komt, die lichte invloeden van de muziek van Yes en andere Engelse bands heeft.
In "Six String Theory" speelt IZZ een prachtig instrumentaal stukje muziek op klassieke gitaar en in "Moment Of Inertia" krijg ik een spannend instrumentaal progressief rock nummer voorgezet, dat diverse tempowisselingen heeft, invloeden uit symfonische rock bevat en halverwege lichtelijk dreigende klanken krijgt, waarna het nummer verandert in een heerlijk stuk progressieve rock, dat een symfonische uitstraling heeft.
Het laatste nummer, "Age Of Stars", begint in een rustige tempo, dat al snel verhoogd wordt en ik een swingende progressieve rock song te horen krijg, die diverse tempowisselingen heeft en invloeden van de muziek van Sting en Yes bevat.

"Don't Panic" van IZZ bevat 5 heerlijke progressieve rock nummers, waarmee de band me van begin tot einde heeft weten te boeien en ik kan liefhebbers van symfonische en prgressieve rock dan ook aanraden, deze schijf eens te gaan beluisteren.