In tegenstelling wat de naam doet vermoeden, is Sospetto een Duits duo, bestaande uit Christian Rzechak en Hobo Jeans, dat zich bezig houdt met het maken van Italiaanse film muziek en dit duo is geïnspireerd door onder andere Goblin, Fabio Frizzi, Bruno Nicolai en andere muziek film makers.
Op deze CD doen Christine Marks - zang, Sayaka Schmuck - klarinet, Stefania Vittiglio - klokkenspel, Axel Hess- Viool, Sini - conga's en Anne Benzing - slagwerk als gastmuzikanten mee.
"Non Bussare Alla Porta Del Diavolo", waarop 14 nummers staan, is de opvolger van "Segni Misteriosi Con Il Sangue Dipinto Sul Muro" uit 2012 en bevat behalve de CD ook een DVD.
De CD begint met "Prologo", waarin de band een kort instrumentaal stukje raadselachtige klinkende muziek speelt en dit wordt gevolgd door het titel nummer "Non Bussare Alla Del Porta Diavolo", een schitterend duister en dreigend klinkend instrumentaal nummer, dat symfonische invloeden heeft. (luister naar een gedeelte van dit nummer via de youtube link onder de recensie)
Daarna hoor ik "Muta", een fantastisch symfonisch uptempo nummer met enkele uitstekende tempowisselingen, waardoor het geheel erg spannend blijft.
Dan volgt "Sulla Strada Verso Il Nulla", een orkestraal nummer, waarin lichtelijk Zuid Amerikaanse jazz invloeden te horen zijn, waardoor het goed dansbaar is en dit wordt gevolgd door "Il Male Guardare Indietro", een kort experimenteel stukje, dat iets meer dan een minuut duurt.
Vervolgens hoor ik "Viena Da Me", een luchtig orkestraal nummer, waarin de muziek en zang me aan die van Saint Preux, uit Frankrijk, doet denken, waarna er weer een kort lichtelijk dreigend nummer volgt, getiteld "Scordato".
Met "Nessuna Fuga" laat de band me een heerlijk hypnotiserend symfonisch dansbaar rock nummer horen en met "Cariglione Di Stefania" een mooi stukje klokkenspel, dat in het begin experimentele klanken bevat.
In "Fiera Delle Anime Morte (I)" speelt de band een lekker zwaar klinkend symfonisch nummer, dat gevolgd wordt door "Fiera Delle Anime Morte (II)", dat een stuk swingender klinkt en waarin een aangenaam dansbaar ritme zit.
"Formico" is opnieuw een kort nummer, waarin behalve experimentele klanken, ook duister klinkende muziek gespeeld wordt en "Addio Strega" is een heerlijk symfonisch nummer met zang, die Saint Preux invloeden bevat en een terug kerend ritme, dat in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt.
Het laatste nummer heet "Citta Che Esplode" en bevat disco en jazz invloeden, die in een hoog tempo gespeeld worden, waardoor het swingt als een trein.
"Non Bussare Alla Porta Del Diavolo" bevat heerlijk afwisselende muziek, die me van begin tot eind heeft weten te boeien en ik kan iedereen deze CD dan ook aanraden eens te gaan beluisteren, om misschien tot dezelfde conclusie te komen als ik; Fantastisch!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten