Review: Anacondia - L'Orizzonte Degli Eventi (Locanda Del Vento, 2015) (Progressieve Rock)

Anacondia werd in oktober 1995 te Arese, Lombardije, Italië, opgericht en bestaat sinds de oprichting uit: Gabriele Ramilli - zang, Walter Marocchi - sologitaar en zang, Vincenzo Valerio - basgitaar, Andrea Canonico - piano, keyboards en zang, Nicoletta Bartola - saxofoon, dwarsfluit en zang en Antonio Sergi - drums en percussie, die samen opgroeiden.
Het debuut album van de band, "Due Mondi" verscheen in 2005 en in november 2015 is hun nieuwe album "L'Orizzonte Degli Eventi" uitgebracht via het Locanda Del Vento label, een sub label van Lizard Records.

"L'Orizzonte Degli Eventi" bevat 7 nummers, waarvan "Eroi Di Solitudine" de eerste is en hierin hoor ik de band een geweldige, stevig startende, hardrock song spelen, die diverse prima tempowisselingen bevat en iets over de helft over gaat in een fantastisch stukje progressieve rock, waarna de band terug keert naar het maken van hun stevige hardrock.
Daarna hoor ik "Nel Silenzio", een swingende progressieve rock song, waar verscheidene tempowisselingen en jazz invloeden in zitten, die gevolgd wordt door "Ideale O Verità", waarin de band me een uitstekende rustige rock song voorschotelt, die naar het einde toe verandert in een symfonisch nummer.
Het volgende nummer heet "Come Un Fiume In Piena" en daarin zet de band me een lekker in het gehoor klinkende aanstekelijke melodische rock song voor, die vrij commercieel klinkt, waarna ik "Un Foglio Bianco" hoor en ook in dit nummer schotelt de band me een heerlijke vrij rustige melodische rock song voor, die invloeden van hardrock en symfonische rock bevat.
In "Gerico" begint de muziek stevig, maar al snel verandert dat en laat de band me een schitterende swingende melodische rock song horen, waarin diverse tempowisselingen ingebouwd zijn om het nummer spannend te houden, terwijl halverwege het nummer de muziek verandert en Oosterse klanken te horen zijn, die gevolgd worden door een stukje hardrock, waarna de band weer verder gaat met het maken van melodische rock.
Het laatste nummer heet "Il Colore Dell'Aria" en daarin speelt de band een verrukkelijke symfonische rock song in een niet al te hoog tempo en sluit daarmee het album op gepaste wijze af.

"L'Orizzonte Degli Eventi" van Anacondia bevat 7 lekker in het gehoor klinkende songs, die bij liefhebbers van symfonische en progressieve rock zeker in de smaak zullen vallen en ik kan hen dan ook aanraden, deze schijf eens te gaan beluisteren. (luister naar de trailer van dit album via de youtube link onder de recensie)