Hij was eerder actief in andere bands en enkele daarvan heten, The Solarflares, The Prisoners, JTQ en Thee Headcoats en hij maakt ook deel uit van de band Graham Day & The Forefathers.
Samen met Viv Bonsels - orgel en zang, Mole Brooks - basgitaar en zang en Russ Baxter - drums vormde hij de eerste formatie van The Galileo 7, die uit Medway, Londen, Engeland komt en tegenwoordig bestaat uit: Allan Crockford - zang en sologitaar, Viv Bonsels - orgel en zang, Paul Moss - basgitaar en zang en Mole Brooks - drums en zang.
The Galileo 7 bracht tot nu toe 3 albums uit.
In 2010 was dat "Are We Having Fun Yet?" via Misty Lane Records en in 2012 "Staring At The Sound" via State Records, waarna "False Memory Lane" uit 2014 op het eigen Fool's Paradise label verscheen en deze werd zowel op vinyl, als op CD en als download uitgebracht, waarbij opgemerkt kan worden, dat de bij vinyl versie een CD met 3 nummers, die niet meer op de LP pasten, is bijgevoegd, plus een download code.
De band heeft in 2015 een nieuwe single gemaakt, getiteld "One Lie At A Time" / "The God Of Gaps", die 16 maart via het State Records label in een gelimiteerde oplage van 500 stuks verscheen, waarvan de eerste 250 exemplaren vergezeld gingen van een CD met daarop de nummers van de single plus een exclusieve extra song, die nergens anders op staat.
Ook de nieuwe 7" vinyl single "Cruel Bird", die een dubbele A kant heeft, is 28 maart 2016 via het State Records label uitgebracht in een beperkte oplage van 500 stuks, waarvan de eerste 200 exemplaren op paars vinyl zijn geperst, die alleen via de band zelf of via State Records verkrijgbaar zijn en tevens is vermeldenswaardig, dat de single in mono is verschenen.
Tijdens de opnames voor de single, speelde de band ter opwarming diverse oudere nummers en wisten daarbij onmiddelijk, dat ze deze eveneens zouden gebruiken. Het resultaat daarvan is te horen op de CD "The Live-O-Graphic Sessions", die 24 januari 2016 in de Barker's Lithographic Printers, te Rochester, werd opgenomen en net als de single 28 maart 2016 via het Fools Paradise Records is verschenen.
Het eerste van de 10 nummers, die op de CD staan, heet "Never Go Back" en daarin laat de band me meteen genieten van een schitterende snelle beat song, die me aan de muziek van de jaren 60 bands doet denken en gevolgd wordt door "Not Gonna Miss You", een heerlijke swingende uptempo beat song.
Daarna schotelt de band me "Orangery Lane" voor en ook hier hoor ik de band een uitstekend stukje muziek ten gehore brengen, dat associaties oproept met die uit de jaren 60 en lichte psychedelische invloeden bevat, waarna ik "My Cover Is Blown" hoor, een prachtige rustige pop song, die enkele prima tempowisselingen heeft.
Dan volgt "Don't Know What I'm Waiting For", waarin ik een geweldige snelle pop song te horen krijg, die een zeer aanstekelijk ritme heeft en deze wordt gevolgd door "Anne Hedonia", een lekker in het gehoor klinkende pop song, die swingt.
In "Nobody Told Me" laat The Galileo 7 me opnieuw zo'n schitterende zestiger jaren gerelateerde pop song horen, die een aanstekelijk ritme bevat en diverse tempowisselingen heeft en in "Don't Follow Me" zet de band me weer een lekker swingende dansbare pop song voor.
Vervolgens hoor ik "Modern Love Affair", een fantastische swingende pop song met diverse subtiele tempowisselingen en een aanstekelijk ritme, waarbij het moeilijk is stil te blijven zitten (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie) en in het laatste nummer, dat "Don't Fly Too High" heet en daarin laat de band me ook deze keer weer zo'n verrukkelijke aanstekelijke swingende dansbare pop song horen.
"The "Live-O-Graphic" Sessions" van The Galileo 7, dat min of meer een "Best Of" genoemd mag worden, bevat 10 geweldige songs, die het beluisteren meer dan waard zijn en ik kan dit album dan ook van harte aanbevelen aan hen, die van zestiger jaren muziek en de betere pop houden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten