Na korte tijd kwam Rick Brown - zang en mondharmonica bij dit trio en in 1965 volgde Steve Whiting - basgitaar, waarna de bandnaam veranderde in The Misunderstood en in deze bezetting werden er in 1965 enkele lokale proef opnames gemaakt.
Kort na de opnames verliet George Phelps de band en werd vervangen door Glenn Ross Campbell - steel gitaar.
In dat jaar werd de band in Riverside door de Britse John Peel Ravencroft (later DJ) ontdekt, die hun manager werd en hen in 1966 naar Londen, Engeland haalde.
De Amerikanen Glenn Ross Campbell - steel gitaar, Rick Brown - zang en mondharmonica, Steve Whiting - basgitaar en Rick Moe - drums en nadat Greg Treadway zijn militaire diensttijd in Amerika bij de marine moest vervullen kwam de Engelsman Tony Hill - ritme gitaar bij de band, waarna The Misunderstood een contract kreeg bij Fontana Records voor 6 nummers.
In deze formatie verschenen de albums "Before the Dream Faded" (Cherry Red, 1982), "The Legendary Goldstar Album" (Cherry Red, 1997) en "The Lost Acetates 1965-66" (Ugly Things, 2004), de EP "Children of the Sun" (Cherry Red Records, mei 1981) en de singles "You Don't Have to Go" / "Who's Been Talkin'" (Blue Sound Co., april 1966) en "I Can Take You to the Sun" / "Who Do You Love?" (Fontana, december 1966).
The Misunderstood bestond tot 1969, het jaar waarin Campbell de band Juicy Lucy oprichtte en in dat zelfde jaar richtte Hill de band High Tide op.
In februari 2021 verscheen de 2CD compilatie "Children Of The Sun The Complete Recordings 1965-1966" via Grapefruit Records, waarop totaal 33 nummers te beluisteren zijn, waarvan 15 op CD 1 en 18 op CD 2, waaronder enkele proef opnames.
CD 1 begint met "Children Of The Sun", een geweldige garagerock song, die in een gemiddeld tempo wordt gespeeld en subtiele tempowisselingen bevat en gevolgd wordt door "My Mind", een fantastische rock song, die tempowisselingen bevat en sterke invloeden van de muziek van The Yardbirds heeft, "Who Do You Love", een heerlijke cover van het door Ellas McDaniel geschreven nummer, die tempowisselingen en licht psychedelische invloeden heeft en "I Unseen", een puike garagerock song met tempowisselingen, die in een gemiddeld tempo wordt gespeeld en swingt.
Daarna volgen "Find The Hidden Door", een uptempo song met tempowisselingen en een swingend ritme, dat aanzet tot dansen, "I Can Take You To The Sun", een prachtige poprock song, die ingetogen zang heeft en in een gemiddeld tempo wordt gespeeld, "I'm Not Talking" (UK Version), een cover van het nummer van Mose Allison, waarin de band een nummer met diverse tempowisselingen speelt, die invloeden van de muziek van The Yardbirds heeft, die dit nummer ook op hun repertoire hadden staan en de profpersing van "I Unseen", die beduidend ruiger en sneller is dan de versie, die ik eerder hoorde.
In "My Mind", eveneens een proefpersing, zet The Misunderstood me weer zo'n uitstekende rock song voor, die tempowisselingen heeft en in de volgende 2 nummers krijg ik de proefpersingen te horen voor "Find The Hidden Door", een swingende song, die bij tijd en wijle vrij heftig klinkt en "Children Of The Sun" (proefpersing 1), die swingt en tempowisselingen heeft.
Dan volgen "Who’s Been Talking", een cover van Chester Burnett, waarin de band een fantastische rhythm & blues song ten gehore brengt, die sterke invloeden van de muziek van The Animals heeft en de zang ook op die van Eric Burdon lijkt, "You Don't Have To Go", een cover geschreven door Jimmy Reed, een fantastische blues song, die in een niet al te hoog tempo wordt gespeeld en als ik niet beter wist, had ik gedacht dat dit door The Animals werd gespeeld.
Verder volgen de Gold Star Versie van "I'm Not Talking", een mix van garagerock en rhythm & blues met tempowisselingen en fuzz rock invloeden, die vrij experimenteel klinkt en "Children Of The Sun" (proefpersing 2), die niet eerder werd uitgebracht en net zo goed klinkt als de vorige opnames.
Op CD 2 hoor ik The Misunderstood beginnen met "She Got Me" (versie 1), een fantastische swingende uptempo rhythm & blues song, die een terugkerend ritme heeft en subtiele tempowisselingen bevat en deze wordt gevolgd door "I Need Your Love", een beat song met een gemiddeld tempo, die halverwege tijdelijk van ritme verandert en dan weer terug keert naar het begin ritme, "I Cried My Eyes Out", een prima vrij rustige song met invloeden van beat en garagerock en een aanstekelijk ritme en "Cryin’ Over Luv", een schitterende uptempo rhythm & blues song met tempowisselingen.
Daarna volgen "End Of Time", een mooie rustige poprock song met een aanstekelijk ritme, "Like I Do", een heerlijke dansbare song met een aanstekelijk ritme, die in een gemiddeld tempo wordt gespeeld en "She Got Me" (versie 2), een kortere uitvoering, die iets ruiger klinkt dan de eerste.
In "Why?" zet de band me een uitstekende poprock song met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme, in "Bury My Body" laat de band me genieten van een schitterende rhythm & blues song met invloeden van The Animals, die tempowisselingen heeft (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie) en in "Don't Break Me Down" krijg ik een uitstekende poprock song te horen, die een aanstekelijk ritme en subtiele tempowisselingen heeft.
Dan volgen "Got Love If You Want It", een cover van het door James Moore geschreven nummer, waarin de band een geweldige rhythm & blues song in een niet al te hoog tempo speelt, die iets voor de helft van het nummer in een hoog tempo over gaat, om na een korte tijd terug in het rustige tempo te keren, om dan nogmaals te versnellen en in rust te eindigen, "Thunder 'N Lightnin'" (cover van Hoyt Axton), een prima rock song met een gemiddeld tempo en een swingend ritme en "I Unseen" (Riverside versie) met tekst van Nâzim Hikmet, die net zo goed als het origineel klinkt en alleen andere woorden bevat.
Vervolgens hoor ik "Shake Your Moneymaker" (Elmore James), een heerlijke swingende bluesrock song, die een aanstekelijk dansbaar ritme heeft, "I Just Want To Make Love To You" (Willie Dixon), een verrukkelijke blues song met een niet al te hoog tempo, die natuurlijk bekend is geworden in de uitvoering van The Rolling Stones, maar deze doet daar niet voor onder en "You Got Me Dizzy" (Ewart Abner, Jimmy Reed), een puike rhythm & blues song met een gemiddeld tempo, die swingt en subtiele tempowisselingen heeft en niet eerder werd uitgebracht.
Verder hoor ik nog "Goin' To New York" (Jimmy Reed, Mary Reed), weer zo'n fantastische blues song met een gemiddeld tempo en "Blues With A Feeling" (Walter Jacobs), een uitstekende rustige blues song.
"Children Of The Sun The Complete Recordings 1965-1966" van The Misunderstood is een geweldige 2CD, die vol staat met garagerock, rhythm & blues en blues songs, waarin de band laat horen sterk door de muziek van blues artiesten zoals Elmore James, Willie Dixon en Jimmy Reed beïnvloed te zijn, maar ook door de Britse bands zoals The Animals en Yardbirds en ik kan liefhebbers van blues, rhythm & blues en garagerock deze schijf dan ook zeer aanraden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten