De band bracht in 2005 hun debuut album "L'Ultimo Canto Di Orfeo" in eigen beheer als CD uit, waarna er min of meer 2 virtuele platen verschenen, die alleen in het theater opgevoerd werden en experimenten zijn in de relatie tussen muziek, dans en acteerwerk: "Neve" en "Bar Panopticon", een combinatie van muziek en acteerwerk en "L'Ultimo Canto Di Orfeo", waarin muziek en dans centraal staan.
Hun album "4", dat 11 nummers bevat en op 12 april 2019 als digitale download verscheen, werd op 31 oktober in eigen beheer in een beperkte oplage als 180 gram LP uitgebracht en hierop wordt de band bijgestaan door Paolo Scapellato - keyboards en Manuele Marani - dubbele basgitaar (1 nummer).
Tijdens de lockdown van 2020 besloot de band nieuwe nummers te schrijven en op te nemen en dit resulteerde in de EP "Tutto Il Tempo Del Mondo", die 7 nummers bevat en op 19 september 2020 in eigen beheer werd uitgebracht en hierop speelt Mohammed Amir Ibrahim als gastmuzikant mee op oboe in 1 nummer, waarbij vermeldenswaardig is dat de bandleden ieder afzonderlijk thuis hun muziek opnamen.
Het album begint met "Quarantine" waarin de band een schitterend progressief nummer ten gehore brengt, dat in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en een terugkerend ritme bevat en gevolgd wordt door "Come La Neve", een prachtige rustige song met een aanstekelijk terugkerend ritme.
Daarna volgen "Di Una Moneta Che Cade", een experimentele song, waarin de zang vervormt is en de muziek avant garde invloeden heeft, die halverwege over gaan in een hoger tempo met een dansbaar ritme en "Supermarket", een fantastisch progressief nummer, dat een licht hypnotiserend terugkerend ritme bevat en gesproken teksten heeft.
In "Arkè" schotelt Métronhomme me een geweldige rustige song voor met een terugkerend ritme, dat bij tijd en wijle licht dreigend klinkt, waar een tekst bij zit, die lichte wanhoop oproept, doordat het lijkt alsof er iemand verdwaalt is (luister naar dit nummer via de youtbe link onder de recensie) en in "Il Rumore Del Mare" krijg ik een uitstekende pop song te horen, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt.
Dan volgt het laatste nummer, getiteld "La Città Di K." en hierin laat de band me genieten van een verrukkelijk licht psychedelisch progressief nummer, dat invloeden heeft van de muziek uit de Balkan.
Métronhomme heeft met "Tutto Il Tempo Del Mondo" een geweldige EP gemaakt, die 7 heerlijke afwisselende nummers bevat, waarvan ik van begin tot einde heb genoten en ik kan deze schijf dan ook zeer aanraden, aan een ieder, die van progressieve muziek houdt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten